Jarosław Kordziński, 14 Sierpień 14, komentarze (0)

Zrób, żeby twoje życie miało sens

Stan Twojego życia jest niczym innym, jak odbiciem stanu Twojego umysłu.

/W. Dyer/

Jednym z najbardziej popularnych pojęć używanych przez gimnazjalistów jest wyrażenie "bez sensu". Z podobnym zadowoleniem tą samą frazą posługują się rozmaici ludzie, którzy uważają, że z różnych powodów im w życiu nie wyszło. Przyczynami takiego podejścia do własnego życia jest na ogół roszczeniowe i pozbawione głębszej refleksji myślenie w kategoriach "należy mi się", "wszyscy to mają więc ja też powinienem mieć". W jednym i drugim przypadku mamy do czynienia z myśleniem życzeniowym pozbawionym świadomości związku efektów z uprzednio założonymi celami. Więcej, z brakiem rozróżnienia tego co jest celem, od tego co jest marzeniem, roszczeniem czy inną niczym nieuzasadnianą nadzieją, że to o czym myślimy należy nam się w sposób bezwarunkowy.

Beata Majewska, 25 Wrzesień 15, komentarze (1)

Edukacja bez szkoły - Arno i Andre Stern

Jaki ojciec taki syn. W pewnym aspekcie tak – obaj mają w sobie niewyobrażalną wyjątkowość, niewyobrażalną miłość i niewyobrażalną pasję do życia. Są moim natchnieniem, kiedy powątpiewam w swoją drogę i obrażam się na Boga. Ich życie jest dla mnie świadectwem autentyczności. Sternowie sterują własnym życiem, wystarczy wiedzieć, kim chce się być i mieć odwagę robić to, co się kocha.
 

Tomasz Małkowski, 18 Sierpień 15, komentarze (0)

Pokaż, że potrafisz! Kto zmusza dzieci do wyścigu szczurów?

W połowie lipca pisałem o przyczynach wysokich notowań szkół społecznych i katolickich. Dziś parę słów o drugiej stronie medalu, czyli o kosztach sukcesu.
 

Marzena Żylińska, 20 Luty 15, komentarze (0)

Jak rodzice kontaktu z nauczycielami szukają

Zmiana systemu edukacyjnego to nie tylko dyskusje o programach, podręcznikach czy metodach nauczania, ale przede wszystkim zmiana panującej w szkołach kultury. Efektywna nauka wymaga dobrych relacji, a my mamy płytkie i powierzchowne. Wszyscy przyzwyczailiśmy się do pustych frazesów głoszących, że dla szkoły liczy się głównie dobro uczniów. Obecna  kultura edukacyjna nie ułatwia prowadzenia dialogu, bo oparta zostałą na strachu i wzajemnej podejrzliwości. Powiedzmy szczerze, dzisiejszej szkoły nikt nie lubi, a nauczyciele cieszą się na wakacje tak samo jak uczniowie. Dlaczego tak trudno to dostrzec?
 

Wojciech Książek, 02 Kwiecień 15, komentarze (0)

Lektury szkolne a Konwicki i Nowakowski - cz. I

Śmierć w przeciągu niecałego roku dwóch wybitnych polskich prozaików - Tadeusza Konwickiego i Marka Nowakowskiego kieruje także ku refleksji na temat lektur szkolnych. To trudny temat, ale warto go podjąć. Tym bardziej, gdy ma się w tytule blogu pytanie: "Quo vadis... edukacjo, Polsko?".
 

Witold Kołodziejczyk, 04 Grudzień 14, komentarze (0)

Wychowanie to mit?

Kto dziś wychowuje? Dom, szkoła, kościół, społeczność internetowa? Definicja rodziny ulega liberalizacji. Nie ogranicza się do dotychczas rozumianego modelu. Profesor Tomasz Szlendak z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu wychodzi z założenia, że rodzina podlega procesowi dostosowania się do migracyjnego, multikulturowego otoczenia. Tak jak zmienia się rozumienie rodziny, tak zmienia się również szkoła. A ta nie jest zainteresowana wychowaniem. Zajęta sprawdzianami, testami, egzaminami stała się zorganizowanym kursem przygotowującym do kolejnego etapu kształcenia.
 

Jarek Żyliński, 15 Wrzesień 15, komentarze (0)

Dziecięce używki

Zaniedbywanie rytmu dnia i obowiązków, nieumiejętność dostrzegania innych, alternatywnych rozwiązań, histeryczne zachowania w przypadku braku dostępu, zmiana hierarchii wartości, spadek zainteresowania wobec czynności i biskich osób. Pojawia się agresja wobec bliskich, szczególnie jeśli stoją na drodze. Po zażyciu następuje znacząca zmiana aktywności mózgu i zachowania. Wbrew pozorom to nie jest artykuł o narkotykach ale o dziecięcej codzienności XXI wieku.
 

Marzena Żylińska, 11 Marzec 15, komentarze (0)

Opresyjność szkoły - Jak wytresować dzieci

Dzieciom wolno zrobić wszystko

Dzisiejsze szkoły to mniej lub bardziej opresyjne instytucje. Jednak większość z nas tej opresyjności i szkodliwości przekazywanych w szkołach wzorców zachowania nie widzi. Dzieje się tak dlatego, że wszyscy przyzwyczailiśmy się do takiego modelu i uważamy, że tak być musi. Wielu rodziców niezgadzających się z tym, jak w szkołach traktowane są ich dzieci, nawet nie próbuje ich bronić. Dlaczego tak się dzieje? Co można powiedzieć o społeczeństwie, które przestało chronić dzieci? Przytoczony poniżej regulamin pokazuje, że przekroczyliśmy kolejna granicę na drodze do odhumanizowania szkoły.