Koncert dla mamy

Narrator I:
Serdecznie dziś witamy nasze kochane Mamy.
Matka. To jedno słowo, ileż kryje w sobie treści. Z nim związane są na zawsze najpiękniejsze wspomnienia z najwcześniejszego dzieciństwa, nasze pierwsze radości, troski, marzenia, tęsknoty. Każdy z nas chowa w sercu wdzięczność za to, że dała nam największy skarb - życie. Pamiętajmy o mamie w dniu jej święta. Obchodzimy je zawsze 26 maja, w okresie rozkwitania najpiękniejszych kwiatów. Niech one będą dowodem wdzięczności i szacunku należnego każdej matce.

Narrator II:
W tym dniu wszystkie mamy obdarzone są szczególnymi dowodami miłości. Przedszkolak przynosi swojej mamie laurkę, uczeń - własnoręcznie wykonany upominek, dorośli nieraz żyjący z dala od matek, ślą im najcieplejsze myśli, kwiaty, depesze, piosenki. Dzieci dają matkom nieporadne laurkowe wierszyki. My także dzisiaj swoim mamom składamy najserdeczniejsze życzenia płynące z małych, ale gorących serc. Posłuchajcie teraz proszę - kochane mamusie – wierszy, piosenek i teatrzyku w wykonaniu Waszych pociech.

Wszyscy:
Wiosna, wiosna, dziś na łące
powitalny będzie koncert.
Świerszcz ma skrzypce, skrzat bębenek,
w nutkach pięknych sto piosenek.
Już nastroił świerszczyk skrzypki,
naraz wiatr przyleciał szybki.
Chwycił nutki, uniósł w górę,
poszybował aż pod chmurę!

Uczniowie śpiewają piosenkę: „Piosenka dla mamy”

Dziecko I:
Jest jedno tylko serce spośród serc wielu tysięcy
i bije wciąż nieprzerwanie
i kocha najgoręcej.
To serce naszej matki
najlepsze w całym świecie
i nigdy już takiego
serca nie odnajdziecie.

Dziecko II:
W każdej życia godzinie, zapamiętaj to sobie -
Jej serce bije dla ciebie
i myśli tylko o tobie.
Mijają lata w rozpędzie,
twarde skały czas kruszy.
Miłości matki do dziecka
żaden czas, nigdy nie ruszy.

Uczniowie śpiewają piosenkę: „Kwiatek dla mamy”

Przedstawienie teatralne – „To ubranko jest lepsze”

Żabki rechoczą ospale.
Narrator:
Po zielonej łące skakały zielone żabki: stara, duża żaba i młode małe żabki. Skakały wolno i ospale. W ich rechotaniu słychać było smutek. Rechotały od niechcenia. Niektórym w ogóle nie chciało się rechotać. Żabkom było nudno na łące.
Stara żaba:
Ach, jak nudno! Gdzie nie spojrzysz, wszystko wkoło zielone.
Żabki:
Wszystko w koło zielone (znudzone).
Stara żaba:
Aż oczy bolą od patrzenia na zieleń. Nasze buzie są...
Żabki:
Zielone.
Stara żaba:
Nasze łapki są...
Żabki:
Zielone.
Stara żaba:
Nasze nóżki są...
Żabki:
Zielone.
Stara żaba:
Trawa na łące jest...
Żabki:
Zielona.
Stara żaba:
Wszystko w koło zielone!
Żabki:
Wszystko w koło zielone!
Narrator:
Żabki dalej skakały ospale i rechotały od niechcenia. (muzyka) W pewnej chwili stara, duża żaba podskoczyła wysoko do góry, zarechotała radośnie.
Stara żaba:
Kum, kum, re re re...
Narrator:
I zaczęła coś wygrzebywać spomiędzy traw.
Stara żaba:
Moje małe żabki. Kiedy byłam taka mała i młoda jak wy, koleżanki żabki zaprosiły mnie na bal. Ach, cóż to był za bal! Wszystkie żabki ubrane były w te właśnie (wyciąga stroje) kolorowe kapelusze i kołnierzyki. Skakały wysoko i rechotały radośnie. Zobaczcie, jaki piękny kolor mają te kapelusze i kołnierzyki. Czy wiecie jaki to kolor?
Żabki:
Czerwony!
Stara żaba:
Tak! Czerwony! Czerwony jak sukienka biedronki, kwiat maku, czapeczka dzięcioła, kapelusz muchomora.

Załóżmy te czerwone kapelusze i kołnierzyki (żabki zakładają stroje). Zobaczycie, że zaraz zrobi się nam weselej.  
Narrator:
Żabki bardzo się sobie podobały w tych czerwonych ubrankach. Skakały wysoko i rechotały radośnie. Zaczęły tańczyć taniec radości (radosna muzyka).
Narrator:
Ale radość ich trwała krótko. Ich nowe, czerwone ubranka były dobrze widoczne na zielonej trawie, a głośne, wesołe rechotanie słychać było na całej łące. Usłyszał je bocian, który akurat tamtędy przechodził.
Bocian:
Coś czerwonego po łące skacze. Czyżby to żabki? Czerwone żabki? (dziwi się) Ale będę miał pyszną kolację, mniam, mniam.
Narrator:
Bocian powoli podchodził do skaczących żab. Klekotał radośnie. Żabki w ostatniej chwili zobaczyły bociana. Ledwie zdążyły schować się w trawie, ale ich czerwone ubranka były dobrze widoczne na tle zielonej łąki. Bocian je bardzo dobrze widział. Biedne żabki były przerażone. W pewnej chwili stara żaba głośno zarechotała.
Stara żaba:
Kum, kum, re re re... Żabki prędko zrzućcie czerwone kapelusze i kołnierzyki. Kum, kum, re re re...
Narrator:
Przerażone żabki w pośpiechu ściągały czerwone ubranka. Zostawiły je na łące, a same mogły dopiero wtedy spokojnie schować się wśród zielonych traw. Bocian zdziwiony rozglądał się wokoło.
Bocian:
Gdzie są żabki?
Narrator:
Ale nie mógł wypatrzeć zielonych żabek wśród zielonej trawy. Odnajdywał tylko porzucone, czerwone ubranka, (zbiera ubranka) a żabki rechotały radośnie.
Stara żaba:
Kum, kum, re re re... Ach jak dobrze, że jesteśmy zielone. Prawda, małe żabki?
Żabki:
Tak. Jak dobrze, że jesteśmy zielone!!!  

Dziecko III:

Jest przecież taki ktoś,
kto bardzo kocha mnie.
To moja mama jest,
niech dziś posłucha mnie.
Czerwone  róże są,
a fioletowe bzy.
Cukier ma słodki smak,
lecz słodsza jesteś Ty.
Róże kłujące są
i mogą zranić cię,
więc zamiast róży tej
coś ci powiedzieć chcę.
I w dniu Twojego święta,

 pożyczyć Tobie chcę
samych radosnych chwil,
samych słonecznych dni.

Piosenka „Klocek do klocka”- dzieci budują zamek dla mamy 

Wszyscy:
Życzymy Wam serdecznie,
Byście żyły nam sto lat,
By słońce  Wam świeciło,
Byście kwitły jak kwiat.
Jak najdłużej bądźcie nam wzorem,
przewodniczkami w drodze świata,
byśmy mogli iść Waszym torem
od dzieciństwa w późne lata.
Dziękujemy Wam mamusie,
za Wasze serca złote.
My urwisy Was kochamy,
nie zapomnijcie o tym.

Wszystkie klasy śpiewają „Sto lat”

Narrator:
Bardzo serdeczne dziękujemy wszystkim mamom za przybycie.

Opracowała: mgr Nina Żdanuk