Scenariusz Jasełek pt.: „Betlejemskie cuda”:

            (Cicha Betlejemska noc. W środku sceny pali się ognisko, przy którym siedzą pasterze)

1-szy pasterz : 

Jakaż cicha i bezchmurna noc. Gwiazdy jak zapalone ognie na niebie.

2-gi pasterz :

O tak, dawno już takiej nie było. A jak cudownie wszystko śpi : stada,                                                           ludzie i nasz Betlejem.

3-ci pasterz : 

Mówią, że całe miasto jest przepełnione przybyszami.

1-szy pasterz : 

Tak, słyszałem jakoby Król jakiś papier wydał, aby ludzi spisać

3-ci pasterz : 

Mówią, że ludzie przybyli z całej ziemi do naszego Betlejem.

1-szy pasterz : 

Tak, to prawda. Ale my tam chodzić nie musimy. My jesteśmy prości i tutejsi. Dachem naszego domu jest (pokazuje) – niebo. Bracia, wydaje się, jakbym coś słyszał. Ale nie wiem co. Tak jakby powiew wiatru.

2-gi pasterz :

Ależ skąd. Przecież cała ziemia śpi w błogiej ciszy. Ani burzy, ani wiatru, a niebo ... Ach co za niebo- tylko patrzeć w jego bezkres.

3-ci pasterz :

Gwiazdy jak rozsypane paciorki, jakby chciały coś powiedzieć.

2-gi pasterz :

A może tak zdrzemniemy się, świt daleko.

3-ci pasterz :

 O tu, na miękkiej trawie (kładzie się, w tym czasie zjawia się przed nim anioł. Pasterze cofają się przestraszeni).

Anioł 1 :

Nie bójcie się. Przekazuje wam Wielką i radosną nowinę.

Pasterze wszyscy:

Skąd przybywasz?! Kim jesteś?! Jaką-ą-ą?

Anioł 1 :

Dzisiaj w grocie betlejemskiej urodził się wasz Król, długo oczekiwany przez was Mesjasz!

Wszyscy:

W jakiej grocie-e-e-e?!

Anioł 1 :

W waszej, gdzie chowacie zwierzęta przed słotą. Idźcie na spotkanie Króla Nieba i Ziemi. On już jest.

Pasterze wszyscy:

Idziemy!!!

Anioł 1 :

A oto gwiazda, która ukaże wam drogę i miejsce, gdzie urodził się Mesjasz- Król. (Słychać śpiew aniołów Chwała na wysokościach )

1-szy pasterz :

Bracia, już się narodził! Idziemy powitać!

2-gi pasterz :

Zaczekajcie. A jak do Króla z pustymi rękoma? Nie wypada.

1-szy pasterz :  

Weźmy co mamy. Ja wezmę tego urodzonego białego baranka.

3-ci pasterz :

A ja mu podaruję pachnącego miękkiego sianka, by miał miękko i ciepło.

2-gi pasterz :

A u mnie został od wieczerzy kawałek sera i chleba.

Wszyscy:

Szybciej bracia idziemy. (wychodzą).

Anioł 2 :

 Józef  z Maryją  przyszli do Betlejem. Szukali miejsca, gdzie by mogli zamieszkać. Cierpliwie pukali od drzwi do drzwi. Prosili, aby przyjęto ich na nocleg.

Anioł 1 :

 Józefa słuchać nie chciano, wędrowcom noclegu nie dano. Miejsca nie było w gospodzie . Udali się więc za miasteczko. Znaleźli tam pustą grotę-szopę. Pasterze nie raz spędzali do niej owce. Pan Niebios spocznie więc w żłobie.     

( Maryja tuli Dzieciątko, czule do niego przemawiając - recytuje fragment kolędy).

Maryja:

Lulajże, Jezuniu, moja perełko,

Lulajże, Jezuniu, me pieścidełko.

Zamknijże znużone płaczem powieczki,

Utulże zemdlone łkaniem usteczki,

Lulajże, przyjemna oczom Gwiazdeczko,

Lulaj, najśliczniejsze świata Słoneczko.

(Aniołowie z Maryją, śpiewają z podziałem na role, dwie zwrotki kolędy Gdy śliczna Panna syna kołysała.)

Anioł 1:

Jakie słodkie to dzieciątko...

Uśmiecha się Niebożątko.

Anioł 4:

Matka je ukryła siankiem,

Ale zimno przyjdzie z rankiem.

Czy nie zmarznie Dziecię w żłobie?

Jak je chronić?

Anioł 3 :

Myślę sobie,

Że może rozłożyć piórka,

A wnet powstanie kołderka.

(Aniołowie klękają wokół żłóbka i osłaniają Jezusa skrzydłami)

Józef:

(do Maryi)

Aniołowie wdzięcznie straż mężnie trzymają

I Tobie, Maryjo, dzielnie pomagają.

Osiołek:

Przestał płakać, zasnął,

Choć w stajni tak jasno...

Baranek:

Strach zmącić tę ciszę.

Oddech własny słyszę.

(Wpadają pasterze, śpiewają głośno dwie zwrotki kolędy Przybierzeli do Betlejem pasterze. Jezus budzi się, płacze.)

Wszyscy pasterze:

Osioł gada ludzkim głosem,

Baran szepce coś za osłem!?

Anioł 3:

Nie dziwujcie się, ludzie,

Nie o jednym słychać cudzie

W noc narodzin tego Pana.

Nie tylko wam łaska dana.

Józef:

Zwierzęta przyjęły w gościnę,

Przed wami ujrzały Dziecinę.

Osiołek, baranek czuwały,

Nim wyście Ją przywitali.

Anioł 4 :

I w noc jasną Pańskich narodzin

Bóg  ich oddanie nagrodził.

Raz w roku się odzywają

I ludzkim głosem gadają.

Baranek:

(do pasterzy)

I przykład z nas weźcie sobie:

Cicho staliśmy przy żłobie.

Osiołek:

Za to jak wyście przyszli,

Od razu Go żeście zbudzili.

(pasterze zawstydzeni)

Maryja:

( do zwierząt łagodnie)

Już nie strofujcie pasterzy.

Radosny jest ten, kto wierzy.

Pana powitać przybyli,

W śpiewanie serce włożyli.

Józef:

Znać, ze to ludzie serdeczni.

Wszyscy pasterze:

My w darze pieśni przynieśli...

Pasterz 1-wszy:

Tego narodzonego białego baranka

Pasterz 3-ci:

Trochę pachnącego mięciutkiego sianka.

Pasterz 2-gi:

Kawałek chleba i sera dla naszego Zbawiciela.

Józef:

Bóg zapłać, pasterze z hali,

Żeście aniołom ufali.

Wszyscy pasterze:

My prości i my nie znamy,

Jak Panu służyć mamy.

Anioł 1 :

Uznajcie Jezusa za Pana,

Zegnijcie przed nim kolana.

Dla niego serca otwórzcie

I wszystkich ludzi miłujcie.

Chór Aniołów :

Niech cud co się zdarzył w tej sieni,

Każdego człeka odmieni!

( Pasterze śpiewają drugą i trzecią zwrotkę kolędy Pójdźmy wszyscy do stajenki)

Anioł 2 :

Przed stajenką głosy słyszę!

To pewnie nowi przybysze.

( Wchodzą Trzej Królowie z darami.)

Królowie:

Czy tutaj Król królów się zrodził?

Pokłon niesiemy Królowi.

Osiołek:

Co to za panowie strojni

Przybyli do naszej stajni?

Kacper:

Monarchami jesteśmy z daleka,

Hołd oddamy Bogu w ciele człowieka.

Baranek:

(do Królów)

Jak żeście tutaj trafili?

Czyście się nie zgubili?

Baltazar:

W gwiazdę żeśmy się na Wschodzie wpatrywali,

Za nią utrudzeni podążyli.

Melchior:

Gwiazda lichą stajenkę wskazała,

Tutaj Króla nam szukać kazała.

Maryja:

( ze smutkiem w głosie)

Królem zwiecie mego Syna,

Choć w żłobie leży Dziecina...

Kacper:

On w żłobie, ubożuchny, lecz tylko z pozoru.

To największy z władców, choć bez zamku, tronu.

Baltazar:

I sług będzie miał rzesze wiernych i oddanych.

Melchior:

My do nich należymy, dary Mu składamy.

Kacper:

Mnie zwą Kacprem. Tobie, Panie,

Co nie z tego jesteś świata,

Darowuję dziś kadzidło,

Które boskość ma oznaczać.

Melchior:

Złoto – władzy jest symbolem,

Władzy króla, oczywiście.

Tę szkatułkę u stóp Twoich

Melchior składa uroczyście.

Baltazar:

Ja, Baltazar, z wielkim bólem

Zmącę radość tu zebranych,

Bowiem temu co jest Królem,

Mirrę dam – znak śmierci za nas.

Maryja:

( do siebie, łamiącym się głosem)

Ty, Ojcze, wszystko lepiej wiesz,

Niczemu dziwić się nie mogę,

Lecz płaczę, że Dziecinie mej

Wybrałeś przez cierpienie drogę.

Aniołowie:

Porzuć swe troski Matulu,

Jezusa do snu utulaj.

Dziś tylko cieszyć się trzeba,

Że Bóg ku nam zstąpił z nieba.

Wszyscy:

Niech wszyscy co wierzą ,

Do Betlejem bieżą.

W radości i szczęściu

Hołd złóżmy Dziecięciu!

(Wszyscy śpiewają kolędę Niech wszyscy co wierzą do Betlejem bieżą)

Opracowała : mgr Nina Żdanuk