Publikacje

Radek Lubkowski, 06 Wrzesień 09, komentarze (15)

Kultura muzyczna a telewizja.

Upowszechnianie kultury według D. Jankowski to ,,intencjonalnie organizowane oddziaływanie służące kształtowaniu, rozwijaniu potrzeb i zainteresowań kulturalnych oraz stymulowaniu i wspomaganiu jednostek i małych grup społecznych do rozwijania i sublimacji swojej aktywności kulturalnej (recepcyjnej, współtwórczej i twórczej, zabawowej i rekreacyjnej).

Ciekawy pogląd na upowszechnianie kultury ma S. Krzemień ? Ojaka, Upowszechnianie kultury bywa bardzo pojemne: jest w stanie objąć wszystkie czynności, mające na celu poszerzenie skali i przyśpieszenia tempa życia kulturalnego. Upowszechniać można kulturę, która jest wytworzona i gotowa, podatna na udostępnianie i popularyzację. Dawna czy nowa czeka na odbiorcę, który ? dotarłszy do niej ? skorzystałby z jej dobrodziejstw i poddał się jej wpływowi.
Pewną konkretyzację pojęcia upowszechniania, niosą dwa wspomniane już terminy: udostępnianie i popularyzacja.
Udostępnianie kojarzy się z ofertą, z której uczestnicy życia kulturalnego mogą skorzystać, lecz nie są do tego ani przymuszani, ani zobowiązani.
Popularyzacja jest czynnością zmierzającą do rozszerzenia zasięgu oddziaływania dóbr kultury, zwłaszcza przez ułatwienie odbiorcy kontaktu ze zjawiskami kulturalnymi. Niekiedy oznacza próbę wyposażenia odbiorcy w pewne quantum kompetencji, bez którego ów kontakt z dziełem jest niemożliwy lub utrudniony.

Najsilniejszy obecnie środek masowego przekazu, jakim jest telewizja pomaga w popularyzacji, udostępnianiu oraz stanowi całokształt procesów upowszechniania kultury muzycznej. Nie mamy do tej pory poważniejszych opracowań, dotyczących funkcjonowania muzyki w telewizji, a także związków zachodzących między tym środkiem przekazu a kulturą muzyczną, lecz pozycja, jaką zajmuje telewizja w naszym społeczeństwie, zmusza, by mimo to w trakcie rozważań nad problemami upowszechniania sztuki nie przejść obok niej obojętnie. A zatem:, w jaki sposób telewizja od początku swego istnienia po dzień dzisiejszy dokonuje wyboru fragmentów rzeczywistości muzycznej, pokazywanych na ekranie i emitowanych przez głośniki? Oraz w jaki sposób poprzez emisję programów muzycznych telewizja tworzy nową rzeczywistość kulturowo ? muzyczną ?
Nie można poszukiwać odpowiedzi bez uprzedniego przypomnienia, iż powojenny okres funkcjonowania wszystkich środków masowego przekazu w Polsce, oprócz wielu innych swoistych cech, charakteryzuje się także tym, że za jedno z naczelnych zadań postawił sobie edukację jak najszerszych rzesz społeczeństwa, podnoszenie poziomu kulturowego wszystkich warstw społecznych. W przypadku zetknięcia się muzyki z telewizją również odnajdujemy szczytne hasła: upowszechniania największych osiągnięć twórczości muzycznej, uprzystępniania dzieł najwybitniejszych twórców wszystkim, którzy tego chcą.
Dziś, zresztą coraz bardziej intensywnie, telewizja nasza w ramach programów muzycznych edukuje społeczeństwo, przedstawiając dzieła dawne, uznane.

anna Sobala-Zbroszczyk, 22 Październik 09, komentarze (2)

Wykształcony barbarzyńca? Niezadowolony Sokrates? A może szczęśliwy cieć? Do kogo polski uczeń jest bardziej podobny?

To dawno napisana i trochę zapomniana polemika z tekstem Tomasza Mazura, filozofa z UW, jedynego bodajże który zajmuje się tam dydaktyką, tzn. próbuje jej uczyć studentów filozofii. Wydaje mi się ciągle aktualna - zatem postanowiłam ją tu opublikować.

Agnieszka , 26 Sierpień 09, komentarze (0)

Twórczy nauczyciel atakuje problemy, nie uczniów

Kiedy pierwszy raz w życiu, jako prowadząca zajęcia, stanęłam przed grupą - byli to uczniowie ósmej klasy podstawowej - miałam tremę. Znajoma nauczycielka prosiła mnie wówczas (byłam jeszcze studentką) o poprowadzenie zajęć dotyczących skutecznych metod uczenia się. Zaczęłam mówić (wśród rozmów i innych odgłosów wydawanych przez uczniów) i w pewnym momencie zasepleniłam. Wywołało to powszechną radość, a kilka osób z satysfakcją powtórzyło za mną ów nieszczęsny wyraz.
I co teraz? Czy miałam udać, że niczego nie słyszałam, czy też "zaatakować" klasę? Wybrałam trzeci wariant. Powiedziałam, że bardzo się cieszę, iż tak mnie uważnie? słuchają!
Efekt: uczniowie roześmieli się, ale już nie z ironią tylko z życzliwością i do końca lekcji nie tylko słuchali, ale i brali aktywny udział w dalszej części zajęć.

Anna Czyżycka, 01 Wrzesień 09, komentarze (0)

PARĘ POMYSŁÓW NA WYKORZYSTANIE BLOGÓW W EDUKACJI

Trochę o powodach, dla których warto wprowadzić WEB 2.0 do szkół



Szkoła dziś nie jest już dla uczniów głównym miejscem dostarczania informacji

i wiedzy o świecie, obok niej rolę taką spełnia przede wszystkim Internet (to niejednokrotnie było powtarzane na stronach EID-u) Młodzież informacje ma na wyciągnięcie ręki,

a nauczyciel przestał być autorytetem w tym zakresie. Szkoła więc zaczyna przeżywać przełom, w polskich szkołach pojawiło się nowe pokolenie uczniów, POKOLENIE Y, dla którego najważniejszym autorytetem są strony www i nie są to tylko uczniowie szkół średnich, ale i gimnazjów i podstawówek.

Dzięki bardzo prostym i darmowym narzędziom i aplikacjom internetowym opartym na technologii WEB 2.0 szkoła łącząc tradycyjne podejście do nauczania

z wykorzystywaniem rozwoju techniki, może stać się nowoczesną placówką, aktywnie włączającą odbiorców procesu kształcenia w jego tworzenie, uczącą kreatywności, współpracy, wyzwalającą talenty, opierającą się na naturalnej potrzebie uczenia się przez zabawę, przygotowującą uczniów do funkcjonowania w przyszłości.

Nauczyciel z kolei dzięki wykorzystaniu na lekcjach np. narzędzi typu blogi, wiki, social bookmarkingi, komunikatory, e-learningi będzie nauczycielem nowoczesnym, bez problemu nadążającym za rozwojem techniki i potrafiącym z tego rozwoju korzystać.

Katarzyna Lach, 14 Wrzesień 09, komentarze (0)

Zabawa w teatr - czyli kilka słów o metodzie socjodramy.

"Powiedź mi, a zapomnę.

Pokaż mi, a zapamiętam.

Pozwól mi przeżyć, a zrozumiem."



Nasz dotychczasowy system oświatowy skierowany jest tylko na rozwój intelektualny uczniów, który jest na pierwszym planie i jest najważniejszy. Małą rolę przykłada się do rozwoju osobowości wychowanka w kierunku dojrzałości emocjonalnej, moralnej i filozoficznej. Nie wspomaga się rozwoju uczuć i postaw społecznych oraz umiejętności twórczego przystosowania się do życia i urzeczywistnienia siebie w świecie. Wychowanie powinno również pomóc w zdobywaniu praktycznych technik i sposobów zachowań wobec ludzi, przedmiotów i instytucji. Jest metoda, która mogła by uzupełnić ten brak w polskim systemie oświatowym, a mianowicie technika dramowa.

Xawery Stańczyk, 10 Wrzesień 09, komentarze (0)

W rozkroku. Edukacja kulturalna wobec wyzwań współczesnego świata

Jak pokazują badania, Polacy sferę kultury traktują po macoszemu. Na pierwszym miejscu stawiają pracę, dom, rodzinę, zdrowie, a zaspokajanie potrzeb kulturalnych (czytanie książek, wizyty w kinie lub teatrze, udział w spotkaniach itd.) odkładają na nieokreśloną, odległą przyszłość, kiedy już nie będą musieli martwić się o inne sprawy. Aktywność kulturalna sprowadzana jest często do biernego odbioru nadawanych masowo treści: oglądania telewizji i czytania gazet. Dotyczy to zwłaszcza Polaków w średnim wieku, pracujących ? młodzi oraz emeryci przeznaczają na aktywność kulturalną stosunkowo więcej czasu. Co więcej, Polacy zwykle oczekują, że rozrywki kulturalne zostaną im zorganizowane i dostarczone, a także, aby były jak najliczniejsze, jak najróżnorodniejsze, a najlepiej i darmowe.

Anna Słomka, 17 Sierpień 09, komentarze (0)

Metoda Dobrego Startu, to jest to

Witam, chciałam przybliżyć metodę sprowadzona na grunt polski przez panią prof. Marte Bogdnaowicz, daje ona naprawdę niesamowite rezultaty!

Roman Lorens, 18 Sierpień 09, komentarze (0)

Uczeń Y w starym systemie edukacji czyli ........ kohabitacja z konieczności..

Czy możliwe jest dzisiaj życie bez komputera? Czy można nie korzystać z Internetu? Takie życie jest już dzisiaj praktycznie niewyobrażalne, i to przeświadczenie przekroczyło już nawet mury polskich szkół. Stało się to po długoletnim okresie zapóźnień w rozwoju bazy informatycznej w szkołach. Dzisiaj, dzięki wielu programom pomocowym szkoły są wyposażone nie tylko w pracownie komputerowe, ale również w centra multimedialne mające na wyposażeniu skanery, urządzenia wielofunkcyjne, projektory i laptopy.