Metoda Ruchu Rozwijającego została opracowana w latach 50-60. W Polsce znana jest od lat 70-ych, kiedy to W. Sherborne w naszym kraju prowadziła szkolenia dla nauczycieli (obecnie szkoleniem kadry, stroną teoretyczną i praktyczną tej metody zajmuje się Marta Bogdanowicz). W ciągu ostatnich 20 lat metoda Sherborne weszła w skład metod terapii dzieci niepełnosprawnych oraz wspierających rozwój dzieci bez zaburzeń (służy poprawie komunikacji i lepszemu poznaniu się).

Metoda polecana jest do wspierania i stymulowania rozwoju dzieci , młodzieży i dorosłych upośledzonych fizycznie i psychicznie. Coraz częściej sesje Ruchu Rozwijającego są prowadzone dla ludzi dorosłych przebywających w domach opieki społecznej. W swojej pracy mogą tę metodę stosować : terapeuci, pedagodzy, psycholodzy, pracownicy pomocy społecznej, rodzice oraz wszyscy którzy pracują na rzecz osób niepełnosprawnych. Metoda Ruchu Rozwijającego nawiązuje do wczesnodziecęcego doświadczenia człowieka, wykorzystując dotyk, ruch, wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości samego siebie i pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi. Metoda nawiązuje do najbardziej pierwotnego sposobu porozumiewania się, jakim jest "język ciała". Ruch Rozwijający daje szansę odrobienia etapu "baraszkowania". Zaliczyć ją możemy do niewerbalnych treningów interpersonalnych (dotyczy procesów zachodzących w grupie).

 

Cele ogólne;

 

• Kształtowanie świadomości przestrzennej i działanie w niej


• Dzielenie przestrzeni i nawiązywanie bliskiego kontaktu


• Stymulowanie rozwoju umiejętności interpersonalnych


• Wyzwalanie zachowań twórczych


• Poznawanie zabawy w parach

 

 

Cele szczegółowe – dziecko:

 

• Nawiązanie przyjacielskich kontaktów z współćwiczącym


• Doświadczy własnego ciała


• Rozpoznaje przestrzeń wokół siebie


• Ujawni pomysłowość i poczucie humoru

 

Metoda Ruchu Rozwijającego może być stosowana jako metoda

·  terapeutyczna - w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, a więc przede wszystkim w przypadku upośledzenia umysłowego. Również dla dzieci z tzw. Normą intelektualną, przejawiających zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej. Metoda ta bywa wykorzystywana jako wstępny etap do innych zajęć terapeutycznych, np. dla dzieci mających trudności w czytaniu i pisaniu, w terapii psychologiczno-logopedycznej dla dzieci jąkających się lub psychoterapii dzieci nerwicowych.

·  wspomagająca rozwój (stymulująca go)- przydatna w pracy z dziećmi przebywającymi w instytucjach wychowania zbiorowego.

·  Profilaktyczna - jako forma pomocy dzieciom, młodzieży , dorosłym w sytuacjach trudnych.

·  Odprężająca- na zajęciach szkolnych, zajęciach relaksujących dla np. rodziców

 

ORGANIZACJA ZAJĘĆ
Najbardziej komfortowe warunki zapewnia grupa 6-14 dzieci. Wiek uczestników jest nieograniczony. Dobrze jest zapewnić każdemu dziecku dorosłego lub starszego opiekuna. Dobrze by zajęcia odbywały się systematycznie, minimum raz w tygodniu, około 1 godziny (na początku ok. 20-30 min.).Najlepszą "przyrządem" jest ciało dorosłego, najlepiej jak dzieci ćwiczą na parkiecie na boso. Prowadzeniem grupy najlepiej jest jak zajmują się dwie osoby..

RODZAJE ĆWICZEŃ WSPOMAGAJĄCYCH ROZWÓJ DZIECKA W METODZIE W. SHERBORNE:
- Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała (szczególnie dużo takich ćw.wymagają dzieci upośledzone umysłowo).
- Ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu (dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi)
- Ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą (dzieci nadpobudliwe)
- Ćwiczenia twórcze

 

Materiały potrzebne do zajęć:

• Chusta animacyjna z tekstylu
  do zajęć ruchowych i relaksacyjnych - w sali i w plenerze
  Chusta umożliwia zabawę z dziećmi w każdych warunkach; bezpieczną zabawę, integrację grupy bez względu na wiek uczestników, pobudzanie wyobraźni, możliwość ćwiczenia refleksu, zwinności i spostrzegawczości, zabawy dynamiczne i statyczne; czerpanie radości płynącej z ruchu i przebywania w grupie.
  Chusta - pomoc metodyczna, wykonana z materiału tekstyl; posiada 12 lub 16 klinów w kolorach tęczy; rozmiar od 3m do 7m (średnica); standardowa ilość uchwytów - 24.

Koszt chusty: 318.00 PLN

 

W ZAŁOŻENIACH METODY LEŻY KSZTAŁCENIE:
- świadomości własnego ciała i usprawnianie ruchowe
- świadomość przestrzeni i działanie w niej
- dzielenie przestrzeni z innymi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu

 

SCENARIUSZ ZAJĘĆ PROWADZONYCH METODĄ WERONIKI SHERBORNE  Z RODZICAMI

 

 

Wspólne zabawy i ćwiczenia dzieci z rodzicami przeprowadzone metodą ruchu rozwijającego W. Sherborne z elementami muzykoterapii i relaksacji .

 

1. Jak bije twoje serce – dziecko w parze z rodzicem . Dziecko kładzie się na plecach , rodzic przykłada ucho do jego serca i słucha bicia . Rytm serca można wyklaskać . Potem zmiana ról .


2. Patrz i słuchaj – rodzic z dzieckiem trzymają się za ręce i biegają po sali w rytm muzyki . W przerwie w muzyce prowadzący podaje hasło np. drewno , metal , plastik . Pary szybko odnajdują przedmiot wykonany z takiego materiału i dotykają go . Kiedy usłyszą znowu dźwięki muzyki mogą biegać .

 

Ćwiczenia  w parach ( partner aktywny i partner  bierny )  

1. Huśtawka – rodzic chwyta dziecko pod kolanami i podnosi ( dziecko siedzi jak na krzesełku ) . W takiej pozycji huśta je w prawo i w lewo oraz do przodu i do tyłu .


2. Supełki – dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym , rodzic za jego plecami zasłania mu dłońmi oczy . Każde dziecko otrzymuje sznurek z zawiązanymi na nim supełkami . Podczas słuchania cichej , spokojnej muzyki dzieci przesuwają sznurek i palcami próbują wykryć i policzyć supełki . Rodzic sprawdza czy policzyły prawidłowo . Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie , wtedy dzieci wymieniają się między sobą sznurkami .

 

Ćwiczenia przeciwko w parach

1. Przygniatanie – jeden z partnerów leży na brzuchu , drugi przygniata go swoim ciężarem ( rodzic robi to z wyczuciem swojego ciężaru ) . Osoba leżąca stara się uwolnić . Zmiana ról .


2. Przepychanie – dziecko z rodzicem siadają naprzeciwko siebie i przepychają się stopami . Następnie wstają i starają się przepychać dłońmi . Kilkakrotne zmiany .

 

Ćwiczenia razem w parach ( obydwoje partnerzy aktywni )

1. Waga – rodzic i dziecko stoją naprzeciw siebie i chwytają się za ręce . Wykonują na przemian przysiady .


2. Dmuchamy – każda para otrzymuje małe piórko lub niewielki kawałek waty . Wspólnie dmuchają , aby utrzymały się one w powietrzu . Następnie odkładają je i dmuchają na wyobrażony sobie puszek .

 Ćwiczenia w grupie

    3. Kilku rodziców kładzie się obok siebie na brzuchu . Reszta czuwa nad  bezpieczeństwem podczas zabawy . Dzieci kolejno pełzają na brzuchu po leżących partnerach .

1. Usypiamy misia – relaks przy muzyce ( Aria na strunie G J. S. Bacha ) . Podczas słuchania muzyki prowadzący spokojnym głosem opowiada jak zasypia miś , jak zasypiają wszystkie jego części ciała ( oczy , głowa , ręce , nogi) , jak mięśnie rozluźniają się .

            Wzajemne podziękowania za wspólną zabawę , przytulanie się , zabawa zainicjowana przez  rodziców lub dzieci .