Co najważniejsze nie ma tu współzawodnictwa pomiędzy uczestnikami oraz ściśle i rygorystycznie przestrzeganych przepisów i zasad. Program nawiązuje do oficjalnych dyscyplin sportu Olimpiad Specjalnych. Przygotowanie zawodnika do startu w oficjalnych zawodach zgodnie z przepisami Special Olympics jest ostatecznym celem uczestnictwa w programie MATP. Zawodnik, który może brać udział w konkurencjach oficjalnych przechodzi na kolejny etap udziału w Olimpiadach Specjalnych. Startuje jako oficjalny zawodnik w ramach zawodów sportowych i nie powinien już brać udziału w Programie MATP.

Chciałbym przedstawić mojego ucznia - absolwenta mojej szkoły, który ma na imię Rafał. Jest bardzo wrażliwym, zalęknionym chłopcem z dziecięcym porażeniem mózgowym. Złożoność niepełnosprawności potęguje fakt, że w ogóle nie mówi i nie ma szans na nauczenie go prostych słów. W pracy z Rafałem stosuję komunikację pozawerbalną, polegającą na umownych znakach : \"tak \" potwierdzenie, zgoda, \"nie\" zaprzeczenie. Ten system znaków i gestów jest dobrze znany uczniowi, jak i wszystkim pracownikom. Jest to jedyna forma komunikacji z uczniem w czasie zajęć terapeutycznych.
Pod koniec każdego semestru dokonywałem oceny opisowej, która poparta była arkuszem obserwacyjnym ucznia i spotkaniami specjalistów ( psychologów, rehabilitantów ).
Podczas takich spotkań zainteresowała mnie sfera ruchowa, która nie została nigdzie opisana ani zauważona. W opiniach innych nauczycieli widniało takie sformułowanie : ze względu na to, że uczeń samodzielnie nie wykonuje żadnego ruchu, treści z zakresu wychowania fizycznego nie podlegają realizacji.
Pracując z Rafałem brałem pod uwagę, czy ten program jest dostosowany do niepełnosprawności i czy jest on funkcjonalny. Stwierdziłem, że jest on adekwatny do wieku kalendarzowego ucznia. Stosowałem tu nauczanie czynności ruchowych z wykorzystaniem maksymalnych możliwości ucznia. W czasie tych ćwiczeń Rafał miał możliwość korzystania z pomocy i sprzętu, który jest dostosowany do jego możliwości. Program Aktywności Motorycznej ( MATP ) wdrożyłem do programu edukacyjno terapeutycznego w ramach przedmiotu wychowanie fizyczne. Ta forma pracy wyzwalała aktywność psychoruchową mojego ucznia. Program ten jest dobrze znany Rafałowi i wystarczy jedna moja komenda a ćwiczenie zostały wykonane poprawnie tzn. z dużą bądź nie wielką pomocą nauczyciela. Na tych zajęciach liczyły się przede wszystkim chęci ucznia do wykonywanych ćwiczeń. Należy podkreślić, że Rafał ćwicząc ma poczucie swojej sprawczości, która żywo była pokazywana poprzez śmiech i dumę.
Wykonywane ćwiczenia przez mojego ucznia nawiązywały do dyscypliny sportowej, jaką jest gimnastyka. Tutaj rozwijane były wszystkie ruchy zamierzone ucznia. Są to konkurencje Dnia Treningowego obejmujące: unoszenie głowy, podpór, przetoczenia. Program ten dał mi możliwość wyboru spośród zestawu ćwiczeń, te które będą faktycznie odpowiadać uczniowi.

Przedstawię teraz zestaw ćwiczeń, które wykonywane były przez Rafała:

1. Unoszenie głowy; z pozycji leżenia przodem uniesienie i utrzymanie głowy
2. Podpór; z pozycji leżenia przodem przejść do podporu oburącz
3. Przetoczenia; z pozycji leżenia tyłem wykonanie obrotu do leżenia przodem
4. Obroty; z pozycji leżenia tyłem kolejno przetoczenia do leżenia przodem,  a    następnie doleżenia tyłem / 3 obroty

Zajęcia ruchowe urozmaicałem technikami relaksacyjnymi - były to; masaż twarzy, rąk, muzyka relaksacyjna. Przeszły one na stałe do planu zajęć Rafała. Najciekawsze jest to, że ten chłopiec potrafił mi za pomocą gestu przypomnieć o zajęciach ruchowych.
Prowadzone przeze mnie zajęcia ruchowe dawały dużą satysfakcję mojemu podopiecznemu