1. Podstawy
2. Ograniczenia behawioryzmu, kognitywizmu i konstruktywizmu
3. Alternatywna teoria
4. Sieci, male swiaty, luzne wiezi
5. Implikacje, Wnioski, Literatura

Behawioryzm, kognitywizm i konstruktywizm są trzema obszernymi teoriami uczenia się najczęściej stosowanymi w tworzeniu środowisk nauczania. Owe teorie powstały jednakże w czasie kiedy technologia nie wpływała na uczenie się. W ciągu ostatnich dwudziestu lat technologia zreorganizowała sposób w jaki żyjemy, w jaki się komunikujemy i w jaki się uczymy. Potrzeby uczenia się oraz teorie opisujące zasady i procesy uczenia się powinny odzwierciedlać leżące poniżej środowiska społeczne. Vaill podkreśla, że “uczenie się musi być sposobem bycia – ciągłym zestawem postaw i działań jednostek i grup, które mają starać się stosować obok siebie zaskakujące, nowatorskie, nieuporządkowane, natrętne, powtarzające się zdarzenia…” (1996, s.42).  

Uczący się bez mała czterdzieści lat temu kończyli wymagane szkoły i rozpoczynali karierę, która często trwała przez całe życie. Rozwój informacji był powolny. Życie wiedzy było mierzone w dekadach. Dziś te podstawowe zasady zostały zmienione. Wiedza rośnie wykładniczo. W wielu dziedzinach życie wiedzy jest obecnie mierzone w miesiącach i latach. Gonzalez (2004) opisuje wyzwania gwałtownie zmniejszającego się czasu życia wiedzy:

“Jednym z najbardziej przekonujących czynników jest kurczenie się okresu półtrwania wiedzy. “Okres półtrwania wiedzy” jest rozpiętością czasu od momentu, kiedy wiedza zostaje zdobyta do momentu kiedy staje się przestarzała. Połowa tego, co znane jest dzisiaj, nie było znane 10 lat temu. Ilość wiedzy na świecie podwoiła się w ciągu ostatnich 10 lat i podwaja się co 18 miesięcy, jak podaje Amerykańskie Towarzystwo Treningu i Dokumentacji (the American Society of Training and Documentation (ASTD)). Aby zwalczyć kurczący się okres półtrwania wiedzy, organizacje zostały zmuszone do tworzenia nowych metod rozwijania szkoleń.”

Kilka ważniejszych trendów w uczeniu się:

• Wielu uczących się w ciągu swojego życia będzie czerpać z różnorodności często niezwiązanych ze sobą obszarów.
• Nieformalne uczenie się jest znaczącym aspektem naszego doświadczenia uczenia się. Formalna edukacja nie stanowi już dłużej większości naszego uczenia się. Uczenie się pojawia się obecnie w mnogości sposobów – poprzez wspólnoty praktyk, osobiste sieci oraz poprzez wypełnianie zadań związanych z pracą.
• Uczenie się jest ciągłym procesem, trwającym przez całe życie. Uczenie się i czynności związane z pracą nie są już dłużej rozłączne. W wielu sytuacjach są tym samym.
• Technologia modyfikuje nasze umysły. Narzędzia, których używamy definiują i kształtują nasze myślenie.
• Organizacja i jednostka są obie uczącymi się organizmami. Wzrost uwagi skierowanej na zarządzanie wiedzą podkreśla potrzebę opracowania teorii, która będzie miała za zadanie wyjaśnić powiązanie między indywidualnym, a organizacyjnym uczeniem się.
• Wiele z procesów, z którymi wcześniej radziły sobie teorie uczenia się (zwłaszcza w kognitywnym przetwarzaniu informacji) może teraz zostać przekazanych technologii lub być wspieranych przez nią.
• Wiedzieć-jak i wiedzieć-co są uzupełniane przez wiedzieć-gdzie (zdolność pojmowania, gdzie znaleźć potrzebną wiedzę).