Autor: George Siemens, 12 grudnia 2004

1. Podstawy
2. Ograniczenia behawioryzmu, kognitywizmu i konstruktywizmu
3. Alternatywna teoria
4. Sieci, male swiaty, luzne wiezi
5. Implikacje, Wnioski, Literatura

Driscoll (2000, s.14-17) bada niektóre złożoności w definiowaniu uczenia się. Debata koncentruje się na:

• Obowiązujących źródłach wiedzy – Czy zdobywamy wiedzę poprzez doświadczenie? Czy jest wrodzona? Czy nabywamy ją poprzez myślenie i rozumowanie?
• Zawartości wiedzy – Czy wiedza jest w rzeczywistości do poznania? Czy jest bezpośrednio do poznania poprzez ludzkie doświadczanie?
• Ostateczne rozważanie skupia się na trzech epistemologicznych tradycjach w stosunku do uczenia się: obiektywizmie, pragmatyzmie i interpretywizmie
  • Obiektywizm (podobny do behawioryzmu) głosi, że rzeczywistość jest zewnętrzna i jest obiektywna, a wiedza jest zdobywana poprzez doświadczenia.
  • Pragmatyzm (podobny do kognitywizmu) głosi, że rzeczywistość jest interpretowalna, a wiedza jest wynikiem doświadczenia oraz myślenia.
  • Interpretywizm (podobny do konstruktywizmu) głosi, że rzeczywistość jest wewnętrzna, a wiedza jest konstruowana.

Wszystkie te teorie uczenia się podtrzymują pogląd, że wiedza jest celem (lub stanem), który jest osiągalny (jeśli nie wrodzony) albo poprzez rozumowanie albo poprzez doświadczenia. Behawioryzm, kognitywizm i konstruktywizm (zbudowany na tradycjach epistemologicznych) próbują wyjaśnić jak to się dzieje, że osoba się uczy.

Behawioryzm głosi, że uczenie się jest w dużym stopniu niepoznawalne, to znaczy, że prawdopodobnie nie możemy zrozumieć, co dzieje się wewnątrz osoby (teoria “czarnej skrzynki”). Gredler (2001) wyraża behawioryzm jako będący złożonym z kilku teorii czyniących trzy założenia na temat uczenia się:

1. Widoczne zachowanie jest ważniejsze niż rozumienie wewnętrznych aktywności
2. Zachowanie powinno być skoncentrowane na prostych elementach: konkretnych bodźcach i reakcjach
3. W uczeniu się chodzi o zmianę zachowania

Kognitywizm często przyjmuje model przetwarzania komputerowej informacji. Uczenie się jest postrzegane jako proces wkładów, zarządzanych w pamięci krótkotrwałej i kodowanych dla długotrwałej zapamiętywalności. Cindy Buell podaje szczegóły tego procesu: “W teoriach poznania wiedza jest postrzegana jako symboliczne konstrukty myślowe w umyśle uczącego się, a proces uczenia się jest środkiem, dzięki któremu te symboliczne reprezentacje są angażowane w pamięci.”

Konstruktywizm sugeruje, że uczący się tworzą wiedzę podczas gdy próbują zrozumieć swoje doświadczenia (Driscoll, 2000, s.376). Behawioryzm i kognitywizm postrzegają wiedzę jako zewnętrzną wobec uczącego się, a proces uczenia się jako akt internalizowania wiedzy. Konstruktywizm zakłada, że uczący się nie są pustymi naczyniami, które napełnią się wiedzą. Zamiast tego, uczący się aktywnie starają się stworzyć znaczenie. Uczący się często wybierają i realizują swój własny sposób uczenia się. Zasady konstruktywistyczne potwierdzają, że rzeczywiste uczenie się jest pełne zamieszania i złożone. Klasy, które naśladują brak wyrazistości tego uczenia się będą bardziej efektywne w przygotowaniu uczących się do uczenia się przez całe życie.