Imię i nazwisko:
Adres email:

Poleć treść:


Edukacja Indywidualna - stwórzmy lepszych obywateli

Piotr Bińczak, 21 Sierpień 13 Dodaj komentarz Wyślij Drukuj

Wolność to nie odrzucenie kompromisów, lecz świadomy wybór i zgoda na wszystkie konsekwencje tego wyboru.

Paulo Coelho

Tylko szczęśliwe społeczeństwo żyjące w kraju egalitarnym, gdzie jednostka ludzka jest szanowana nie tylko, jako część zbiorowości, ale również jako unikalna, niezastąpiona osoba, której prawa i pragnienia są przestrzegane, jest w stanie uzdrowić zaś w późniejszej fazie, usprawnić gospodarczo – społeczny system kraju. 
Bez względu na wielkość funduszy przeznaczanych na udoskonalanie naszego system edukacji i tak nie uzyskamy obiektywnie pożądanego efektu, gdyż głównym problemem nie jest brak funduszy, ale brak efektywnego pomysłu i jednoznacznych celów, jakie chcielibyśmy osiągnąć.


Czego zatem brakuje w naszym Systemie Oświaty?

Biorąc pod uwagę wiele czynników, które zmieniają nasz świat, zarówno w skali lokalnej jak i ogólnoświatowej, głównym kierunkiem rozwoju edukacji, a tym samym człowieka i społeczeństw, powinno być indywidualne nastawienie na ludzi, czyli Edukacja Indywidualna.[1]
 
Równość nie znaczy już, że każdy otrzymuje to samo, ale jest odpowiedzią na indywidualne możliwości i potrzeby człowieka, co jest za razem jedynym rozwiązaniem problemów na skalę całego kraju.
 
Edukacja Indywidualna (EI) to nurt nauczania, który już wiele lat temu został zaakceptowany i jest realizowany we wszystkich krajach skandynawskich. Wprowadzenie tego typu edukacji okazało się bardzo praktyczne i usprawniło funkcjonowanie całego systemu, dzięki czemu wykreowało się odpowiedzialne społeczeństwo obywatelskie oparte na wiedzy gotowe na przyszłe wyzwania i dalszy zharmonizowany rozwój.


Co jest przeciwstawne EI w Polsce?

W naszych szkołach (jak również w wielu innych krajach) system edukacji, program nauczania oraz tradycyjne podejście decydentów i nauczycieli do kwestii nauki posiada wiele błędów. Jednym z nich jest autokratyczne podejście do ucznia i przekazywanie mu wiedzy w sposób mało użyteczny, co wynika z przeświadczenia, że nauczyciel jest nieomylny, hamując tym samym interakcję miedzy uczniami i pedagogami. Pozbawia to ludzi kreatywności w myśleniu, co się przekłada całościowo w sposób negatywny na system gospodarczo–społeczny i życie w naszym kraju. Drugim natomiast jest skostniały i nieprzystający do XXI wieku sposób myślenia decydentów o przemianach w naszej edukacji oraz chęć stworzenia absurdalnego porządku kosztem wolności w sposobie myślenia.[2]

W Polsce system edukacyjny jest za bardzo scentralizowany; odbiera wolność w działaniu nauczycielom, którzy tym samym stracili poważanie w oczach społeczeństwa. W normalnej i obiektywnie pożądanej sytuacji to właśnie nauczyciel powinien być godnym zaufania, profesjonalnym przewodnikiem dla młodych ludzi.[3]

Problemem w Polsce jest również brak doświadczenia w świadomym i pro społecznym kierunku wychowania dzieci. Niejasna i dość trudna sytuacja gospodarcza (rozumiem przez to pozorny rozwój ekonomiczny kosztem kapitału społecznego, czyli zadowolenia większości obywateli) powoduje, że dzisiejsi młodzi rodzice popełniają szereg błędów. Wychowują swoje dzieci w przeświadczeniu, iż każdy człowiek nie powinien być przyjacielem, a raczej żyjącą istotą, której nie warto poświęcać zbytniego czasu i darzyć go przesadnymi uczuciami, co mogłoby utrudnić poszukiwanie pracy i stabilizację życiową.

Dlatego skandynawski, a w szczególności fiński model behawiorystyczny w połączeniu z indywidualnym nastawieniem na ucznia[4] to jeden z najlepszych sposobów na budowanie szczęśliwego i kreatywnego, społeczeństwa, tworzenie świadomych konsumentów oraz efektywniejszej gospodarki.


4 główne zasady Edukacji Indywidualnej (EI)
[5]

  1. Odpowiedzialność
    Chodzi tu głównie o zaszczepienie w młodych umysłach świadomości, że powinniśmy żyć w wolności, jako indywidualne jednostki, ale zarazem wyjaśnić cały mechanizm życia społecznego, który ukazuje, że jedynie społeczna odpowiedzialność i szacunek wobec innych, gwarantuje nam godne i spokojne życie. 
     
  2. Szacunek
    Zarówno wobec nauczycieli, jak i uczniów, szanujemy osobę za to kim jest, a nie za to, kim mogłaby się stać.
     
  3. Pomysłowość
    To bardzo ważna kwestia, dzięki której społeczeństwo staje się bardziej kreatywne, napędzając gospodarkę kraju i rozwijając go cywilizacyjnie. W szkołach, począwszy od nauczania podstawowego, powinny istnieć zajęcia z kreatywności prowadzone przez wykfalifikowanych doradców/psychologów, którzy w trakcie ich realizacji ukażą każdemu z uczniów jego osobiste predyspozycje i silne strony, które warto jest rozwijać w późniejszym życiu.
     
  4. Społeczna odpowiedzialność
    Poczucie wspólnoty z innymi ludźmi, dbanie o interes nie tylko swój, ale również innych obywateli, w ten sposób tworzymy sieć zależności budując świadome i odpowiedzialne społeczeństwo.
 
Proces implementacji EI w szkołach jest odpowiedzią na ludzkie potrzeby w kraju demokratycznym. Nie istnieje żadna inna sprawdzona idea, dzięki której powstały społeczeństwa obywatelskie ewoluujące do społeczeństw opartych na wiedzy („Knowledge society”), jako modelu społecznego stworzonego z pojedynczych ludzi, o unikalnych emocjach, charakterach, zdolnościach oraz pragnieniach. Człowiek czując się unikalnym, wiedząc, że ma wpływ na swoje życie jest szczęśliwy. Tworzy wokół siebie również wiele dobrych i pożytecznych zjawisk, dlatego ważnym jest, aby uświadomić mu jego wartość i możliwości, co wyzwala kreatywność przekładającą się na podwyższenie kapitału społecznego oraz efektywności gospodarczej kraju.


Działania jakie należy podjąć, aby edukacja w szkole była indywidualnym podejściem do każdego z uczniów

  • zastosować w szkolnych programach nauczania 4 głównie zasady realizowania programu EI; 
  • nie wprowadzać/rozpowszechniać zjawiska konkurowania z innymi, na rzecz kooperacji – wspólna praca w grupach; 
  • poprzez specjalne podejście pedagogów, należy rozbudzać w uczniach chęć dowiadywania się, dlaczego/skąd/jakie skutki/w jakim celu/kto/ etc. oraz zastanawiania się nad danym zagadnieniem ucząc w ten sposób krytycznego myślenia. Ważne aby nie przyjmowali rzeczywistości taką, jaka jest, gdyż tak naprawdę nie jest to naturalny bieg rzeczy, ponieważ kreują ją inni decydenci mający w tym swoje interesy;
  • realizować program Edukacji Globalnej[6];
  • nauczyciele muszą posiadać większą autonomię w przekazywaniu wiedzy, model nauczyciela/doradcy, a nie kaznodziei[7] – indywidualne spotkania i rozmowy, aby dowiedzieć się nieco więcej o danym uczniu, jego zainteresowaniach, potrzebach, trudnościach i ciekawości wobec danego tematu/zagadnienia;
  • wprowadzenie do szkół średnich ośrodków doradztwa edukacyjnego[8], w których doradca edukacyjny/psycholog i analityk ekonomiczny/doradca wskazywałby możliwości dalszego kształcenia się z uwzględnieniem osobistych predyspozycji i oczekiwań rynku pracy. Dzięki szczegółowym analizom wyciągaliby trafne wnioski co do potencjału poszczególnych uczniów (proszę rozgraniczyć powyższy model pedagoga/przewodnika od doradcy/psychologa i analityka/doradcy – to dwie zupełnie różne sprawy);
  • nauka sama w sobie powinna być dla ucznia nagrodą i przyjemnością – zatem lekcje prowadzone przez nauczycieli powinny skupiać się wokół zagadnień zaproponowanych również przez uczniów;
  • należy wypracować konsensus pomiędzy bezstresowym wychowaniem/nauką, a wpojeniem młodemu człowiekowi i egzekwowaniem zasad, których musi przestrzegać, aby zostać normalnym, odpowiedzialnym, świadomym i kulturalnym człowiekiem, miast bezmyślnym konsumentem, 
  • język nauczania powinien zostać zastąpiony językiem uczenia się, zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli, którzy poza posiadanymi kompetencjami, muszą podnosić poziom swojej wiedzy, świadomości i umiejętności kreowania pod kątem indywidualnego oświecania uczniów oraz swojego otoczenia (inni nauczyciele, rodzina, sąsiedzi itp.);
  • wprowadzić zajęcia ze współpracy i zaangażowania obywatelskiego w różnego rodzaju inicjatywy – połączyć indywidualizację z pracą w grupie pod kątem przynależności do reszty społeczeństwa, jak wykorzystać unikalne zdolności w pracy z innymi[9]
  • podczas rozwijania zagadnień należy prowadzić dyskusje z uczniami, a nie tylko nudne monologi;
  • pobudzanie do indywidualnej pracy, np. opracowywanie danego tematu również w domu, natomiast podczas każdych zajęć każdy uczeń/uczennica powinni zaprezentować przeanalizowany tematu. Z każda kolejną lekcją dany temat może wciąż ewoluować, a uczeń zagłębiać się weń, odnajdując nowe zależności z innymi obszarami tematycznymi, co wymagałoby na uczniu coraz to bardziej szczegółowej analizy i całkowitego zrozumienia tematu. W ten sposób przygotowuje się młodzież do krytycznego patrzenia na różne sprawy. Poza tym, tego rodzaju zabiegi pozwalają znaleźć uczniom najlepszą dla nich metodę nauki (przyswajania wiedzy) oraz uświadamiają, że bez wiedzy ciężko jest rozumieć życie. Takie zabiegi uczą sposobu ewaluacji opracowywanego tematu oraz nauki;
  • w zależności od preferencji uczniów, prowadzenie zajęć nie powinno być jednakowe w każdej z klas, a raczej dostosowane do możliwości młodzieży – wtedy nauczyciele powinni skupić się na rozwijaniu danych tematów z zakresu naturalnie wyselekcjonowanego przez uczniów;
  • znaleźć konsensus miedzy indywidualnym podejściem do ucznia, gdzie pupil ma wolną rękę w wyborze ścieżki nauki i zagadnień z behawioryzmem – młodzi ludzie nie mogą pozostać osamotnieni w rozwijaniu kultury osobistej oraz selekcji wartości i priorytetów, których często nawet nie rozumieją;
  • unikać form konkurowania, które wspierają zanik więzi społecznych oraz w wielu osobach wzmacniają uczucie bycia gorszym, co w życiu dorosłym skutkuje wieloma problemami natury psychologiczne, jak wycofanie społeczne, alienacja, brak pewności siebie, kompleksy, zanik kreatywności, poddawanie się losowi. Innymi słowy, zachowania eliminujące ludzkie odruchy i myślenie, zbliżające nas do zwierząt lub rzeczy). Przykładowymi działaniami wzmacniającymi współpracę mogą być  różnego rodzaju case’y dzięki którym można ukazać negatywne skutki konkurowania oraz pozytywne współpracy;
  • utrzymywanie dyscypliny, czyli prostych zasad funkcjonowania podczas lekcji, z którymi uczeń powinien się zapoznać na samym początku;
  • zajęcia powinny łączyć elementy nauczania wzmacniające u uczniów poczucie  wolności z porządkiem, aby nie zapanowała anarchia i brak kultury osobistej.
 
Uwzględniając powyższe propozycje widać, że naprawdę mamy dość szerokie pole manewru wprowadzając w życie szkolne elementy Edukacji Indywidualnej. Najważniejszym jest trzymanie się 4 zasad utrzymujących konwencję EI oraz wytworzenia w młodych umysłach świadomości o swojej unikalności, ale nie w kontekście wartościowania, tylko wyzwolenia się z powszechnej, błędnej opinii, że nie liczę się jako jednostka i większość ma rację, co jest oczywiście kompletnym absurdem.

Reasumując, należy utworzyć zróżnicowany i elastyczny program nauczania, uwzględniający różne formy nauczania, np.:
 
  • poszczególne, podstawowe przedmioty z uwzględnieniem aspektu Edukacji Globalnej oraz nauk społecznych wyjaśniających szereg zjawisk;
  • zajęcia pobudzające kreatywność, kiedy to poszczególni uczniowie mogą sami decydować, w czym chcieliby się rozwijać na tym przedmiocie przez kolejne tygodnie (analiza konkretnego przypadku);
  • zajęcia uwzględniające proces uspołeczniania, zachęcające do zaangażowania obywatelskiego oraz współpracy z innymi ludźmi, wyznając zasadę „pomagajmy, nie walczmy” - tego typu zajęcia wzmacniają więzi społeczne i relacje międzyludzkie.


Można zatem powiedzieć, że potrzebujemy ludzi, którzy w sposób odpowiedzialny społecznie i świadomie politycznie, będą kreować wokół siebie świat bez barier, uprzedzeń w sposób dowolny i unikalny. (Rose, 1992; Wagner, 1994)


Co konkretnie przynosi implementacja Edukacji Indywidualnej?

  • tylko wtedy dzieci mają szansę na rozwinięcie swoich unikalnych talentów;
  • uczniowie są szczęśliwsi i z większą ochotą uczęszczają do szkoły;
  • EI pomaga im uświadomić sobie pełnię praw demokratycznych, co przyda im się w przyszłym, dorosłym życiu;
  • tworzy więzi społeczne, poprzez uświadamianie, jak ważni są wszyscy ludzie mający w rzeczywistości jednakowe potrzeby (mówię o podstawowych kwestiach);
  • uczniowie są lepiej przygotowani do życia zawodowego;
  • zwiększenie szansy na rozwój ekonomiczny kraju;
  • ograniczenie bezrobocia a tym samym przestępstw i ludzkich frustracji. 
 
W zależności od możliwości i kierunku rozwoju kraju, edukacja przybiera różne kształty, obierając kierunki transformacji zależne od historii, aktualnych potrzeb społeczno–gospodarczych, lub po prostu interesów grup rządzących.

Chcąc stworzyć odpowiedzialne społecznie i świadome (obywatelskie), społeczeństwo bazujące na swoim szczęściu i kreatywności, edukacja musi podążać w kierunku indywidualnego podejścia do uczniów, którzy opuszczając mury szkolne zaczynają tworzyć narodową rzeczywistość. To od nich zależy, czy gospodarka krajowa będzie się rozwijać w odpowiednim kierunku, nie pomijając zadowolenia społecznego wszystkich ludzi, nie tylko tych z kapitałem ekonomicznym, którzy stanowią mniejszość. Mniejszość nigdy nie powinna mieć prawa głosu w kwestiach rozwoju, to w odpowiedni sposób ukształtowana edukacyjnie większość powinna dawać przykład, rozwijać kraj i tworzyć wspólną rzeczywistość kierując się dobrem ogółu.

Tylko taka forma rozwoju kraju ma szansę przynieść lepsze jutro, zaś dzisiejsza większość stanowiąca jedynie potencjał pod kątem konsumpcjonizmu i dostosowania się do zasad tworzonych przez mniejszość, ukaże prawdziwy potencjał kraju rozwijając go ponad wszelkie normy dzisiejszego pojmowania życia w Polsce. Średniowiecze dawno się skończyło, czas otworzyć oczy.

W związku z powyższym podstawowym pytaniem nie powinno być, czy stworzyć system zapewniający indywidualną edukację w szkołach, tylko raczej, w jakiej formie powinien zostać stworzony i sumiennie realizowany.[10]
 
 

***
 

 
[1] Nazywana przez niektórych Edukacją niezależną
[2] Indyvidual education and 4Rs, źródło: http://www.ascd.org/ASCD/pdf/journals/ed_lead/el_199009_evans.pdf - data dost. 12.07.2013
[3] Zawód nauczyciel. Czas na rozsądnych przewodników zamiast nieefektywnych kaznodziei. Źródło: http://www.edukacjaidialog.pl/
publikacje/zawod_nauczyciel_czas_na_rozsadnych_przewodnikow_zamiast_nieefektywnych_kaznodziei,423.html
[4] Nauka dla wiedzy - recepta na lepsze jutro. Źródło: http://www.edukacjaidialog.pl/publikacje/nauka_dla_wiedzy_-_recepta_na_lepsze_jutro,420.html
[5] Indyvidual education and 4Rs, źródło: http://www.ascd.org/ASCD/pdf/journals/ed_lead/el_199009_evans.pdf - data dost. 29.06.2013
[6] Edukacja Globalna – klucz do zrozumienia I akceptacji, źródło: http://piotrbinczak.blogspot.de/2013/06/edukacja-klucz-do-wolnosci-cz6.html
[7] Zawód nauczyciel. Czas na rozsądnych przewodników zamiast nieefektywnych kaznodziei. Źródło: http://www.edukacjaidialog.pl/
publikacje/zawod_nauczyciel_czas_na_rozsadnych_przewodnikow_zamiast_nieefektywnych_kaznodziei,423.html
[8] Ośrodki Doradztwa Edukacyjnego – pomóżmy naszej młodzieży wybrać właściwą drogę życia, źródło: http://www.edukacjaidialog.pl/publikacje/osrodki_doradztwa_edukacyjnego_-_pozwolmy_naszej_mlodziezy_wybrac_wlasciwa_droge_zycia,425.html, data dostępu 12.07.2013
[9] Changes in Nordic Teaching Practices: From individualised teaching to the teaching of individuals Ingrid Carlgrena*, Kirsti Kletteb, Sigurjo´n My´rdalc, Karsten Schnackd and Hannu Simolae
[10] Changes in Nordic Teaching Practices: From individualised teaching to the teaching of individuals Ingrid Carlgren, Kirsti Klette, Sigurjo´n My´rdal, Karsten Schnack and Hannu Simola


 
***

 

 O autorze:
"Piotr   

Piotr Bińczak

Absolwent Akademii im. Leona Koźmińskiego w Warszawie oraz podyplomowych studiów Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Obszary zainteresowania: szeroko pojęte działania edukacyjne sprzyjające wyzwalaniu indywidualnej kreatywności i odpowiedzialności, życie społeczne i możliwości usprawnień organizacyjnych, rekonstrukcja historyczna. Autor projektu zakładającego utworzenie w szkołach średnich doradczych ośrodków edukacyjnych. 

 

Tekst ukazał się pierwotnie na blogu autora: www.piotrbinczak.blogspot.de

Aktualna ocena

1

Oceń
Podziel się
KOMENTARZE
Aktualnie brak komentarzy. Bądź pierwszy, wyraź swoją opinię

DODAJ KOMENTARZ
Zaloguj się albo Dodaj komentarz jako gość.

Dodaj komentarz:



REKLAMA
SPOŁECZNOŚĆ
KATEGORIE
NAJNOWSZE ARTYKUŁY

Warszawska Liga Debatancka dla Szkół Podstawowych - trwa przyjmowanie zgłoszeń do kolejnej edycji

Redakcja portalu 29 Czerwiec 2022

Trwa II. edycja konkursu "Pasjonująca lekcja religii"

Redakcja portalu 29 Czerwiec 2022

#UOKiKtestuje - tornistry

Redakcja portalu 23 Sierpień 2021

"Moralność pani Dulskiej" Gabrieli Zapolskiej lekturą jubileuszowej, dziesiątej odsłony Narodowego Czytania.

Redakcja portalu 12 Sierpień 2021

RPO krytycznie o rządowym projekcie odpowiedzialności karnej dyrektorów szkół i placówek dla dzieci

Redakcja portalu 12 Sierpień 2021


OSTATNIE KOMENTARZE

Wychowanie w szkole, czyli naprawdę dobra zmiana

~ Staszek(Gość) z: http://www.parental.pl/ 03 Listopad 2016, 13:21

Ku reformie szkół średnich - część I

~ Blanka(Gość) z: http://www.kwadransakademicki.pl/ 03 Listopad 2016, 13:18

"Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie"

~ Gość 03 Listopad 2016, 13:15

"Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie"

~ Gość 03 Listopad 2016, 13:14

Presja rodziców na dzieci - Wykład Margret Rasfeld

03 Listopad 2016, 13:09


Powrót do góry
logo_unii_europejskiej