Czyli słów kilka o mentalnym podejściu do treningu.

Prowadząc treningi z dziećmi, na każdym kroku zwracam szczególną uwagę na mentalne podejście do pływania, do treningu jako takiego i do startu w zawodach. Podkreślam, że pływanie nie jest jedynie treningiem mięśni - to doskonała kuźnia charakteru ucząca wytrwałości w dążeniu do celu. Pływanie doskonale rozwija mentalnie, uczy jak pokonać własne słabości, wskazuje, że większy sukces zbudowany jest z maleńkich osiągnięć, na które trzeba zapracować rzetelnym i długotrwałym treningiem, a sam udział w zawodach jest ukoronowaniem długiej i ciężkiej pracy. Jest swego rodzaju sprawdzianem tego, co wypracowaliśmy na treningach, ale i również świętem sportu. Owszem; rywalizacja budzi stres, ale i uczy panowania nad nim. Jedno ze starych sportowych porzekadeł mówi: bez stresu nie ma sukcesu - i jest w tym wiele prawdy. Problem tkwi jednak w tym, aby nauczyć dzieci kontroli nad emocjami. Gdy będzie go za mało, nie znajdą motywacji do ciężkiej pracy, która jest jedyną drogą do osiągnięcia sukcesów, nie tylko w sporcie. Gdy pojawi się go zbyt wiele, to zniszczy wszystko to, co udało nam się zbudować. 

 

Start w zawodach, związane z nim przeżywanie emocji, może być źródłem doskonałej zabawy i przyjemności. Rywalizując nie trzeba za wszelką cenę wygrywać z rówieśnikami. Najgroźniejszym rywalem, z którym wygrać jest najtrudniej, jesteśmy my sami. Wystarczy zapytać każde dziecko, które pływa w mojej grupie z kim wygrać jest najtrudniej - wszyscy doskonale znają odpowiedź: z samym sobą. I nie chodzi tutaj o wygraną w trakcie zawodów. Każdego dnia musimy pokonywać własne słabości. Gdy nie chce się rano wstać na trening, a mimo wszystko wstaję. W trakcie treningu zmęczenie odbiera każdy oddech - nie zwalniam na kilka ruchów przed końcem pływalni. Gdy trener akurat nie patrzy w moją stronę, to nie podciągam się na linie torowej. Uczciwie pracuję robiąc wszystko, aby rozwijać siebie.

Przygotowując się do zawodów nie pracujemy jedynie nad szybkością pływania. Jest całe mnóstwo najdrobniejszych elementów, które składają się na cały wyścig. Począwszy od komend i sygnałów startowych, przez pozycje ciała na słupku, reakcje startową, sposób odbicia, zapanowanie nad ciałem w trakcie lotu, wejście w wodę, pływanie pod wodą po starcie, wyjście z wody po starcie, pływanie na dystansie, napłynięcie na ścianę i przygotowanie do nawrotu, nawrót, pływanie pod wodą po nawrocie, wyjście z wody po nawrocie, ponowne pływanie na dystansie, finisz i wreszcie właściwy atak ściany zamykający cały wyścig - to największe i najważniejsze części składowe jednego tylko wyścigu. Każdy z wymienionych elementów składa się z wielu drobnych szczegółów wymagających dopracowania, nad którymi skupiamy się w trakcie treningów. W trakcie zawodów wygrywa nie ten zawodnik, który popłynie najszybciej, ale ten, który popełni najmniej błędów. Uczestnicząc w treningach dzieci poznają siebie i zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, co potrafią wykonać w miarę poprawnie, a co wymaga jeszcze trochę pracy; odczuwają znaczną satysfakcję, gdy uda się nauczyć czegoś nowego.

Start w zawodach ma na celu poprawne wykonanie konkretnych elementów składowych całego wyścigu. Przygotowując dzieci do rywalizacji na każdym kroku podkreślam wagę jakości wykonywanej pracy. Wszyscy - i dzieci, i ja - pracując wspólnie na pływalni dajemy z siebie możliwie najwięcej, aby się rozwijać, aby poprawiać te maleńkie elementy budujące całe pływanie. Obserwując siebie dzieci zauważają, w którym momencie udaje im się opanować konkretny ruch. Wskazując im na ten moment ogromnie doceniam wkład pracy potrzebny do osiągnięcia konkretnej umiejętności. To daje im poczucie znacznej satysfakcji z odniesionego małego sukcesu. Poprzez różne formy, w tym również zabawowe, staram się rozwijać w dzieciach umiejętność pracy nad sobą, odczuwania radości z odniesionych małych sukcesów. Wiele takich małych sukcesów buduje większy, np.: poprawnie wykonany nawrót w trakcie zawodów. W takiej sytuacji miejsce, które uda się im wywalczyć podczas zawodów i punkty, które zgromadzą dzięki temu, stają się sprawą drugoplanową. Najważniejsze, aby popełnić jak najmniej błędów w trakcie wyścigu, aby zapanować nad emocjami, aby wspiąć się na maksimum możliwości mentalnych tworząc odpowiednie warunki do zapanowania nad swoim ciałem, i jeżeli uda się to osiągnąć, to będzie to źródłem ogromnej przyjemności, bo udało się zbudować kolejny, mały sukces. Daje to dzieciom poczucie sprawstwa - to one są autorami swojego każdego, nawet tego maleńkiego, sukcesu. Dzięki temu uczą się, że ciężką i wytrwałą pracą można osiągnąć niemalże wszystko, co sobie wymarzą - wystarczy tylko włożyć w to odpowiednio dużo pracy, co może być źródłem bardzo wielu przyjemności. 

Bardzo często, podczas treningów, zadaję dzieciom pytanie: Która część ciała, w trakcie pływania, pracuje najbardziej? Większość z nich zaraz głośno odpowiada: GŁOWA!!! A dlaczego - dopytuję. BO MYŚLI CO ROBIĆ!!! Co głowa pomyśli, to ciało zrobi.