OPIS I ANALIZA PRZYPADKU

Problem edukacyjny

1.    IDENTYFIKACJA PROBLEMU.

Wystąpiły trudności w opanowaniu najprostszych elementów z zakresu gier zespołowych, głównie piłki siatkowej i koszykowej.

Po przeprowadzeniu kilku lekcji z zakresu podstaw techniki w zakresie piłki siatkowej :
Stwierdziłam, że chłopcy nie potrafią wykonać podstawowych elementów typu zagrywka górna, podania sposobem dolnym, górnym. Piłka, którą uderzali podczas zagrywki nie dolatywała do połowy ich części boiska. Nie mieli siły przebić jej na pole przeciwnika. Zakres wiedzy dotyczący przepisów gry był nikły, brak wiedzy na temat pola zagrywki, pola ataku, sposobu zmian ustawiania po zdobytym punkcie.
W zakresie piłki koszykowej problemem było: prawidłowe kozłowanie jedną ręką, zmiana ręki kozłującej, prowadzenie piłki po slalomie, podania i chwyty, rzuty, przepisy gry.
Po rozmowie z wychowawcą dowiedziałam, że większość uczniów tej klasy uczęszczała do szkoły podstawowej, gdzie nie było warunków do przeprowadzania nauki właśnie tych gier zespołowych.  
Klasa ta, jest grupą zorganizowaną, systematycznie uczęszcza na lekcje wychowania fizycznego. Większość uczniów jest aktywna i chętnie bierze udział w lekcji. Ogólna sprawność fizyczna kształtuje się na poziomie średnim ale nie niskim. Uczniowie pochodzą z rodzin rolniczych, gdzie dziecko każdy wolny czas poświęca na pomoc rodzinie w prowadzeniu gospodarstwa rolnego

2.    GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA

Po przeprowadzeniu kilku lekcji z piłki siatkowej oraz piłki koszykowej w klasie pierwszej, stwierdziłam, że uczniowie mają trudności w opanowaniu materiału w podstawowym zakresie, ma bardzo duże braki zarówno techniczne jak dotyczące taktyki gry.
Przeanalizowałam pierwsze zaliczenia techniczne - sprawdziany przeprowadzone z danych gier zespołowych:

Piłka siatkowa

- 90 % uczniów nie wykonywało zagrywki górnej,
- 100% uczniów nie potrafiło przebić piłki poza siatkę,
- 100 % nie wykonywało prawidłowo podań sposobem górnym
- 50 % nie wykonywało prawidłowo podań sposobem dolnym
- 50 % nie znało przepisów gry,
   nie potrafiło wyszczególnić granicy punktowej poszczególnych setów.

Piłka koszykowa

- 100 % uczniów nie potrafi kozłować piłki ze zmianą ręki kozłującej
- 90% uczniów nie potrafi technicznie kozłować piłki w miejscu i w ruchu
- nikt nie wykonuje dwutaktu z prawej strony kosza
- 90 % uczniów nie radzi sobie z kozłowaniem piłki po slalomie
- Podania i chwyty piłki są niedokładne, nie techniczne, praktycznie nie są  
  wykonywane.

Poziom sprawności fizycznej dalece odbiegał od normy. Postanowiłam  zlikwidować ten problem, zwłaszcza że uczniowie wykazywali dużą chęć współpracy, ich motywacja do poprawy własnej sprawności była imponująca.

3.    ZNACZENIE PROBLEMU

Zwróciłam uwagę na ten problem, ponieważ poziom sprawności w zakresie omawianych dyscyplin sportowych był bardzo niski, i znacznie odbiegał od poziomu klas równoległych. Problem ten, będzie miał znaczący wpływ na opanowanie w późniejszym czasie trudniejszych elementów technicznych, co spowoduje wśród uczniów zniechęcenie i utratę motywacji do pracy nad własną sprawnością fizyczną, a także możliwy brak akceptacji w środowisku rówieśniczym.

4.    PROGNOZA

PROGNOZA NEGATYWNA

Mimo starań zarówno moich i uczniów nie udaję nam się sprostać zadaniom,        jakie sobie wyznaczyliśmy w rezultacie poziom sprawności fizycznej uczniów tej klasy nie ulega polepszeniu, nie jesteśmy w stanie wykazać postępu w poprawie sprawności fizycznej oraz umiejętności technicznych. Uczniowie są zniechęceni co w rezultacie skłania mnie do obniżenia poziomu wymagań, przez co uczniowie poczują się słabsi i gorsi od innych, ich motywacja zniknie i spowoduje brak chęci do współpracy.

PROGNOZA POZYTYWNA

Po zastosowania moich oddziaływań następuje poprawa ogólnej sprawności fizycznej chłopców, postęp jest bardzo wyraźnie widoczny, oceny uzyskiwane z danych gier zespołowych zbliżone są do poziomu innych klas. Uczniowie mają większą motywację do działania, chętniej ćwiczą, pracują nad swoją sprawnością fizyczną wspierają się nawzajem w osiąganiu wyników.


5.    PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ

Cele główne:
•    Podniesienie poziomu sprawności fizycznej w zakresie określonych gier zespołowych w klasie I
•    Nauczanie i doskonalenie techniki gry wykorzystując mini gry, działanie przykładem osobistym
•    Poprawa cech motorycznych uczniów
•    Motywowanie do osiągania lepszej techniki gry
•    Motywowanie do indywidualnej pracy na własną sprawnością


Mój plan działania – zadania naprawcze

 - stosowanie indywidualizacji pracy z uczniem
- swoją osobą i postawą motywowanie ucznia do pracy nad kształtowaniem i    
  usprawnianiem własnych umiejętności,
- przekazywanie wiedzy na temat techniki i taktyki gry,
- przygotowywanie dodatkowych ćwiczeń mających na celu doskonalenie
  techniki poszczególnych elementów,
- wykorzystanie metod i form zabawowych w celu urozmaicenia lekcji,
- natychmiastowa poprawa błędów, omawianie ich i natychmiastowe
  korygowanie,
- wdrożenie uczniów do dokonywania samooceny,
- propagowanie współpracy i współdziałania w zespole.


6.    WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ

Przede wszystkim przedstawiłam moją propozycję klasie. Chłopcy ucieszyli się, że nie krytykuje ich, nie zwracam tylko negatywnej uwagi na ich wykonywanie ćwiczeń ale chcę im pomóc. Uczniowie natychmiast przyjęli moją propozycję zwiększenia współpracy i natężenia ćwiczeń w wybranym zakresie, doskonale rozumieli jej potrzebę.

W czasie prowadzenia lekcji z obydwu gier zespołowych poświęcałam dużo czasu na naukę podstaw, wprowadziłam system krótkiego wykładu w części początkowej lekcji połączonego z pokazem, co miało na celu wizualizację problemu i przestawienie dokładnego wykonywania poszczególnych ćwiczeń. Każdego ucznia traktowałam podmiotowo, z każdym starłam się przećwiczyć  dane ćwiczenie indywidualnie. Stosowałam dość często zabawy z piłką siatkową oraz koszykową mające na celu doskonalenie podań, chwytów, odbić, rzutów ect.
 W pierwszym etapie działań stosowałam metody zabawowe, naśladowcze, natomiast w miarę rozwoju umiejętności technicznych metody zadaniowe, ścisłe. Stosowałam wyścigi rzędów, tory przeszkód, zajęcia w podzespołach zajęcia z dodatkowymi zadaniami, angażowałam uczniów do roli sędziów w celu praktycznej nauki przepisów gry.
Dopóki uczniowie sami nie stwierdzali, że w pełni opanowali dany element, nie wprowadzałam trudniejszych.

7.    EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ

Pod koniec drugiego semestru przeprowadziłam ponownie, te same co na początku roku szkolnego sprawdziany umiejętności technicznych z piłki siatkowej i piłki koszykowej. Wyniki były zdumiewające.

W zakresie piłki koszykowej, uczniowie dokładnie wykonywali kozłowanie piłki ze zmianą ręki kozłującej, kozłowanie po slalomie z omijaniem przeciwnika, znają zastosowanie kozłowania niskiego i wysokiego. Wykonywali zatrzymania i zwody. Potrafili dokładnie podać piłkę wszystkimi sposobami, rzuty  wykonywali zarówno w marszu , miejscu jak w biegu,  dwutakt z prawej strony kosza nie sprawiał już większego problemu. Umiejętnie wykorzystywali zdobyta wiedzę w sędziowaniu mini meczy.
Bardzo chętnie w klasie drugiej i trzeciej grali w piłkę koszykową angażując mnie zawsze do uczestnictwa w grze.

W przypadku piłki siatkowej uczniowie potrafili wykonać zagrywkę górną trafiając we wcześniej określoną przez siebie strefę boiska przeciwnika, wykonywali prawidłowo i dokładnie podania górne i dolne, sędziowali mecze wewnętrzne, imitowali atak oraz obronę, wykorzystując wiadomości starali się blokować piłkę oraz wystawiać ją do zbicia.

Zawsze na przełomie maja i czerwca w naszej szkole odbywa się  między klasowy turniej Piłki Siatkowej, chłopcy  będąc w pierwszej klasie wiedzieli, że nie osiągnęli jeszcze poziomu gry podobnego do innych klas ale stanowczo chcieli brać w nim udział.

Po trzech latach pracy z tą klasą, dumnie mogę powiedzieć, że zamierzone cele w pełni zostały osiągnięte – reprezentacja klasy pokonując 8 innych drużyn klasowych zajęła I miejsce w Turnieju Piłki Siatkowej

Wiem, że moi uczniowie docenią moją pracę, a w szczególności docenią własne zaangażowanie i wysiłek włożone w podwyższenie własnej sprawności. Mam nadzieję , że nie poprzestaną na tym, że dalej będą dążyć do podnoszenia własnych umiejętności.  
Nauczyli się działać w grupie, wzajemnie motywować do pracy, nie poddawać się w przypadku niepowodzeń i dążyć do osiągania celów wydających się niemożliwymi.