1. Poczucie dziecka, że jest bezwarunkowo kochane za to, kim jest, a nie za to, co osiągnęło.
2. Osiągnięcie celu, który dziecko samo sobie wyznaczyło. Poczucie, że robi postępy.
3. Pozytywne zachęty – szczególnie, gdy do dalszej pracy zachęcają rodzice.

Zdecydowanie zbyt często dzieci spełniają oczekiwania innych osób. Gdy codziennie dziecko odbiera negatywne oczekiwania (w podejściu do dziecka, słowach, atmosferze, przez język ciała), wówczas oczekiwania te wyłącznie ograniczają dziecko. Co czulibyśmy, gdybyśmy codziennie słyszeli: „Nie masz racji”, „źle postępujesz” albo „Nie rób tego!” Na poczucie własnej wartości dziecka składają się wszystkie jego przekonania i opinie na własny temat. Jego obraz siebie warunkuje odnoszenie sukcesów i ponoszenie konsekwencji. Poniższe wskazówki pomogą wypracować w dziecku wiarę we własne siły. Dziecko i jego postępowanie to nie to samo

Krytykujcie postępowanie dziecka, a nie dziecko. Kształtujcie pozytywne podejście. Większość zadań, jakie napotykamy w życiu, można rozpatrywać w kategorii problemów lub możliwości. Nikt nie lubi niepowodzeń, ale sposób, w jaki się do nich podchodzi, ma znaczący wpływ na dziecko. Pozwólcie dziecku samemu sprawdzić, że potrafi rozwiązać rożne zadania. Nie ratujcie dziecka natychmiast z opresji, w jaka wpadło, pod warunkiem że sytuacja nie jest niebezpieczna. Zachęcajmy dziecko do niezależności. Starajcie się nie narzucać dziecku celów do osiągnięcia i nie krytykować, jeżeli nie osiągnie tego, czego od niego oczekujecie. Oczekujcie od dziecka posłuszeństwa, a będzie Was słuchało. Dzieci zwykle robią to, czego się od nich oczekuje. Jeżeli nie spodziewacie się, że dziecko posprząta zabawki – to z pewnością nie posprząta. Przy każdej nadarzającej się okazji chwalmy prawidłowe zachowanie, zamiast krytykować zachowanie niewłaściwe. Przez całe dzieciństwo dziecko powinno słyszeć nieskończenie wiele pochwał – jest to niezmiernie istotne. Jeżeli musicie ukierunkować dziecko, powiedzcie mu, jak ma postępować, zamiast mówić, czego ma nie robić.

Aby dziecko mogło wypracować poczucie swojej wartości, musi znać wartości prawdziwe. Również prawdziwe wartości potrzebne są do osiągnięcia szczęścia. Podstawowe pytanie brzmi: „Jakie wartości?”.

Podczas pracy z dziećmi podstawowa zasada to prostota. Proponujemy więc skupienie się na pięciu podstawowych wartościach:

1. Odpowiedzialność – za dom i za siebie.
2. Samokontrola – kontrola zachowania, ilości i jakości spożywanych posiłków, czasu spędzonego na oglądaniu telewizji, kontrola przy pracy.
3. Szacunek – uprzejmość, troska i umiejętność dzielenia się.
4. Uczciwość – mówienie prawdy, przestrzeganie zasad (oszukiwanie i kradzież są zabronione).
5. Odwaga – wybieranie właściwego postępowania, nawet jeżeli jest to trudne.

• Czytajcie dzieciom (lub opowiadajcie) historie przedstawiające wartości.
• Mówcie o wartościach prostym językiem i rozmawiajcie o tym, dlaczego są ważne.
• Wymyślajcie sentencje podsumowujące Wasze rozważania.
• Szukajcie przykładów w codziennym życiu.
• Chwalcie natychmiast.
• Koncentrujcie się na jednej wartości. Każda wartość powinna stać się „tematem miesiąca”.
• Chwalcie i nagradzajcie zamiast krytykować.
• Wyjaśnijcie, dlaczego każda z wartości jest istotna.

• Opowiedz dziecku bajkę, która opowiada o odwadze. Jest wiele tradycyjnych bajek, które opowiadają o ważności odwagi, ale należy także podkreślać, że prawdziwa odwaga polega także na umiejętności podejmowania nowych wyzwań i na odmawianiu, jeżeli jesteśmy namawiani do złego lub niewłaściwego czynu.
• Rozmawiajcie o tym, czym jest odwaga w życiu rodzinnym — na przykład: robienie tego, co jest słuszne (choćby było trudne); odmawianie, gdy ktoś namawia nas do zrobienia rzeczy złej lub niewłaściwej; podejmowanie wyzwań, nawet jeśli łączy się to z opanowaniem tremy lub wstydu; nawiązywanie nowych znajomości; wytrwałość (ponowna próba opanowania jazdy na rowerze nawet po upadku).
• Chwal każdy akt odwagi dziecka. Podstawowym elementem sprzyjającym osiągnięciu sukcesu jest odwaga polegająca na wytrwałości i postępowaniu według własnych norm moralnych.

I jeszcze jedno!