Stojąc na brzegu oceanu

Jarosław Kordziński, 03 Maj 16

To, czy nauczyciel posługuje się w trakcie lekcji komputerem, tablicą, czy rzutnikiem folii, nie ma znaczenia. Czy jest to nauczanie klasyczne, czy praca w grupie, oparta na mono- czy dialogu: ważne jest, że nauczyciel i uczniowie nawzajem się cenią i lubią… Nie chodzi o stosowanie środków multimedialnych, ani o to, by nauczyciel opanował jakieś dydaktyczne sztuczki. Jeśli lubi swoich uczniów, a oni jego, lekcje będą sprawnie przebiegać. Jeśli tak nie jest, będzie to mało owocne.

/Manfred Spitzer, Jak uczy się mózg/

Edukacja wymaga zmian. W szczególny sposób opisał je w swojej książce „Z nowym myśleniem w nowe tysiąclecie” Edward de Bono:
 

Szkolnictwo jest niczym piramida. Jego celem jest wychowanie coraz liczniejszej grupy młodych ludzi, którzy pójdą na uniwersytety, by zdobyć umiejętności- w tym przywódcze- potrzebne społeczeństwu. A może zdołalibyśmy odwrócić działanie tego systemu? Być może wszyscy uczniowie powinni zdobywać przede wszystkim umiejętności życiowe, takie jak operatywność, podstawy rozumowania, tworzenie wartości itd. co bardziej uzdolnieni, o silniejszych inklinacjach akademickich, mogliby później przejść przez odpowiedni cykl kształcenia, który umożliwiłby im dostanie się na uniwersytet. Ten system można by przyrównać do sytuacji, gdy wszystkich uczy się chodzić, a specjalne szkolenia udostępnia się tym, którzy wykazali zdolność w bieganiu. W obecnej sytuacji wszystkich uczymy biegać, zaniedbując tych słabszych, którzy nigdy nie osiągną sukcesu.

Skuteczność pracy nauczycieli wymaga umiejętnego dopasowywania swojej oferty do różnego typu uczniów. Czego innego dla tych, którzy będą zwyciężać w mistrzostwach świat i czego innego dla tych, którzy potrzebują nauki chodzenia. W znacznym stopniu umiejętności te ograniczają nawyki i stereotypy dotyczące tego czemu służy szkoła i jak należy w niej pełnić role nauczyciela czy ucznia. Najwyższy czas podjąć działania, które pomogą to zmienić.

Człowiek ma naturę poznawczą i jest istotą ciekawą świata i warto, żeby czerpał z tego przez całe życie. Radość osiągana w wyniku własnego rozwoju może być początkiem ciągłego efektywnego uczenia się a także podstawą do osiągania nowych pozytywnych sukcesów - również w codziennej pracy zawodowej. Jeśli jednak brak nam naturalnej indywidualnej motywacji, warto zastanowić się, jakie inne rezultaty możemy osiągnąć dzięki swojej nauce. Na początek warto wyobrazić sobie swoje zadowolenie z realizacji celu czy rozwiązania konkretnego problemu. Następnie warto pomyśleć, jakie warunki trzeba spełniać, aby urzeczywistnić swoje marzenia czy zaspokoić swoje konkretne potrzeby. Przenosząc swój entuzjazm z realizacji celu na codzienne czynności, możemy spróbować użyć tej energii do koncentracji, która tylko czeka na właściwe jej wykorzystywanie. Praca nad sobą to także, a może przede wszystkim, wzmocnienie entuzjazmu, a już na pewno zwiększenie zaangażowania uczących, którzy nabiorą większej ochoty do działania i optymizmu wspierającego przekonanie, że można rozwiązać każdy a przynajmniej większość problemów, z którymi na co dzień spotkają się w szkole.

Jednym z celów towarzyszących systemowi wspomagania rozwoju nauczycieli jest próba poprowadzenia dialogu sprzyjającego budowie planów rozwojowych na mocnych stronach i modyfikowaniu stron identyfikowanych jako słabe. Ja sam, moje możliwości, bariery, które przede mną stoją, dobre i złe doświadczenia, których byłem uczestnikiem a także przekonania i rozmaite stereotypy, które determinują moje życie, nawet jeśli nie mają bezpośredniego wpływu na to, co się ze mną dzieje tu i teraz - wszystko to może powodować, że zamiast zmieniać się i rozwijać, zatrzymuję się w biegu i zaczynam odczuwać nieuchronny brak wpływu na rzeczywistość. To tak jak przypadek wędrowca, który po latach podróży dociera do brzegu wielkiego oceanu i może ruszyć na lewo, może też wybrać drogę na prawo, ale po krótszej lub dłuższej chwili frustracji - zaczyna budować na brzegu swój aktualny dom. Z czasem przyzwyczaja się, osiada na stałe i odtąd zamiast z wędrowcem mamy do czynienia z osobą osiadłą. Pewnie może tak być. Może jednak lepiej spróbować zbudować łódź albo poszukać ludzi, którzy razem z nami chcieliby przepłynąć przez wielką wodę.

O autorze:
		Jarosław Kordziński Centrum Komunikacji i Mediacji Akademia Dialogu właściciel / szkoleniowiec / redaktor / autor / ekspert edukacyjny Trener szkoleniowiec specjalizujący się w kształceniu kompetencji społecznych: komunikacji interpersonalnej, pracy w zespole, rozwijaniu umiejętności przywódczych, wywierania wpływu na innych, autoprezentacja itp.) Mediator sądowy. Autor i realizator szkoleń e-learningowych. Duże doświadczenie w pracy na rzecz rozwoju zawodowego nauczycieli wychowawców. Autor programów szkoleniowych z zakresu zarządzania szkołą, pracy zespołowej, kształcenia i wychowania a także rozwoju zawodowego nauczycieli. Trener w programie TERM-IAE. Superwizor w programach Sierra-PIE oraz TERM-Edukator. Autor licznych projektów oraz szkoleń z zakresu zarządzani placówkami oświatowymi (motywowanie, ocena pracowników, zarządzanie jakością w szkole), metod pracy wychowawczej, współpracy z rodzicami, planowania i realizacji własnego rozwoju. Realizator zajęć z zakresu psychoedukacji w projekcie English Teaching finansowanym ze środków Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności. Ciągła praca dla szkół i nauczycieli w zakresie miedzy innymi przeciwdziałania agresji, rozwiązywania sytuacji konfliktowych w szkole, profilaktyki uzależnień, komunikacji interpersonalnej, współpracy z rodzicami itd.
Tekst zamieszczony na blogu autora http://trenerzypower.pl/blog/