Reformy, studia i szkoły zawodowe

Aleksandra Podsiadły, 09 Styczeń 12

Zamęt powstały w polskim szkolnictwie i edukacji spowodowany nieprzerwanym ciągiem wprowadzanych ustaw i reform, nie tylko jest szkodliwy i odbija się o ostateczne rezultaty, ale przewrócił hierarchiczne myślenie na temat ostatecznego wykształcenia.

W naszym społeczeństwie utarł się zwyczaj, że każdy młody człowiek powinno iść na studia, ponieważ to jest wyznacznikiem jego umiejętności oraz ilorazu inteligencji. Że do technikum, szkoły zawodowej idą ci ‘mniej zdolni’. Rewolucyjne postanowienia stróżów polskiej oświaty prowadzą nas – mniej lub bardziej świadomie – do stwierdzenia, że kolejny zakręt o 180 stopni owszem, jest potrzebny, ale w myśleniu na ten temat.

Poziom nauczania nieustannie się obniża, zaniża się próg rozpoczęcia edukacji szkolnej, a reformy wprowadza się z częstotliwością uniemożliwiającą rozliczenie z poprzednich; okres czasu, kiedy obowiązują bieżące, jest zbyt krótki, by móc wysnuć jakiekolwiek refleksje i porównać zalety i wady takiego czy innego systemu z poprzednim. Efekt? Dziesiątki niewiadomych z kolejnymi zmianami w tle. 

Starcie stereotypów

Dlaczego myślenie w kategorii, że po studiach na pewno coś osiągnę, a po zawodówce – nie? Taki schemat jest głęboko zakorzeniony w świadomości pokoleń, które faktycznie taki stan rzeczy mogą pamiętać. Niestety w chwili obecnej coraz częściej okazuje się, że wybranie studiów i takiej drogi kariery było strzałem kulą w płot. Młodzi często nie mogą zdecydować się, co będą robić po liceum; nie wiedzą też, czego chcą po gimnazjum, którego ukończenie zmusza do wybrania dalej określonego profilu (humanistycznego, matematycznego, biologiczno-chemicznego itd.), dlatego bezmyślnie wybierają kierunek studiów, którego ukończenie kończy się brakiem perspektyw – bo albo za dużo absolwentów na rynku pracy, albo kompletny jej brak. Ponadto ranga magistrów spadła – osiągnięcie tego tytułu nie jest już niczym trudnym. Aby obecnie „coś mieć” ze studiowania, edukację należy dociągnąć aż do tytułu doktora. 

Tymczasem szkoły zawodowe, policealne, studium wszelkiego rodzaju i szkoły techniczne, cieszą się coraz większym powodzeniem i oferują niewymierne korzyści. Oprócz napisania matury, równoległa nauka zawodu pozwala rozpocząć pracę od razu po ukończeniu szkoły. Biorąc pod uwagę obecne realia, w wielu województwach bardzo ciężko znaleźć pracę osobom, które nie posiadają doświadczenia zawodowego. 

Ciężko przewidzieć, jaki cel mają ministrowie edukacji: poprawę – a jeśli tak, to czego i dla kogo - czy pogorszenie i zaniżenie poziomu, czy może jeszcze większy chaos, z którego nic nie wynika. Mamy nadzieję, że rozsądek młodych ludzi rośnie odwrotnie proporcjonalnie do porządku i klarowności w polskim systemie oświaty.