Prywatność i reputacja w sieci

Ilona Buchem, 15 Sierpień 10

Gazeta wyborcza opublikowała niedawno artykuł Jeffreya Rosena pod tytułem „Sieć. Bez przebaczenia“, w którym autor opisuje problem prywatności w sieci i przytacza przykłady na to, jak negatwywne konsekwencje mogą mieć ślady cyfrowe pozostawione w internecie.

Gazeta wyborcza opublikowała niedawno artykuł Jeffreya Rosena pod tytułem „Sieć. Bez przebaczenia“, w którym autor opisuje problem prywatności w sieci i przytacza przykłady na to, jak negatwywne konsekwencje mogą mieć ślady cyfrowe pozostawione w internecie. Na przykład uczelnia w USA odmawia dyplomu studentce odbywającej staż nauczycielski w liceum, która wstawiła na MySpace swoje zdjęcie w pirackim kapeluszu z kubkiem w ręku, podpisane “pijany pirat”, albo 66-letniemu kanadyjskiemu psychoterapeutcie odmawia się dożywotnio wjazdu do USA na podstawie opisu eksperymentów z LSD  sprzed 30 lat.

Pytania stawiane przez autora w tym kontekście to m.in.:

„Jak żyć w świecie, gdzie internet wszystko rejestruje i niczego nie zapomina, gdzie wiecznie zapamiętana będzie każda fotka, każdy wpis na Twitterze czy blogu, wszystko, co piszemy my i co piszą o nas?“

„Czy pracodawca naprawdę powinien znać  uaktualnienia naszego statusu na Facebooku?“

„Jak kontrolować tożsamość w sieci, która niczego nie zapomina?“

Autor opisuje kilka możliwych rozwiazań (1) technologicznych, (2) ustawodawczych i (3) etycznych i zadaje pytanie, które z nich okażą się najbardziej skuteczne.

Opisywane rozwiązanie technologiczne to m.in.:
-  Zasadę anonimowości przeszukiwań po dziewięciu miesiącach (usuwając część adresu IP), np. Google
-  Nie przechowywanie żadnych identyfikowalnych danych osobowych, np. przeszukiwarka Cuil
- Ustanawianie limitu od minuty do 30 dni, po którym znikają sms-y on z telefonów nadawcy i odbiorcy, pn. TigerText.
- Technologia Vanish, powodującą samozniszczenie po określonym czasie elektronicznych danych.

Opisywane rozwiązania ustawodawcze to m.in.:
- Nowe przepisy, które pozwoliłyby korygować konta internetowe i zmieniać zapis w sieci, np. koncepcja “bankructwa reputacyjnego”, które pozwoliłoby wyczyścić konto i umożliwić “czysty start”.
- Automatyczne analizy reputacji takie jak pomiar statusu towarzyskiego, wiarygodności i przydatności zawodowej.
- Wprowadzenie zakazu zwolnienia bądź odmowy zatrudnienia z powodu dopuszczalnych prawem zachowań w czasie wolnym od pracy, np. na Facebooku, w ramach zakazu dyskryminacji z powodu zachowań po godzinach
pracy.
- Wprowadzenie ustaw zobowiązujących portale do usuwania fałszywych i obraźliwych treści.

Opisywane rozwiązania etyczne to m.in:
- Normy społeczne oparte na szacunku i ułatwiające wybaczenie i puszczenie w niepamięć wzajemnych cyfrowych grzechów
- Strategie ekonomiki prywatności, np. uświadomienie sobie, jakie są świadome i nieświadome kompromisy towarzyszące decyzjom o ujawnieniu bądź ukryciu danych, albo rozważania o korzyściach z dzielenia się z
innymi informacjami
- Strategie “emocjonalnego powiadomienia”, np. antropomorficzna ikonka, która patrzy na użytkownika z wyrzutem, zanim kliknie “wyślij”

W jaki sposób możemy więc chronić naszej prywatności? W jaki sposób bronić naszej
reputacji w sieci?  Które rozwiązania są naprawdę skuteczne?

P.S.
Inne ciekawe informacje z artykułu to:
-       Biblioteka Kongresu USA zapowiedziała, że będzie przechowywać całe publiczne archiwum Twittera od 2006:
-       O roli społecznego zapominania w książce “Delete: The Virtue of Forgetting in the Digital Age”
-       Projekt “Diaspora” jako reakcja na upublicznieniu prywatnych profili użytkowników Facebooka
-       Kampania EU “Think B4 U post” na temat bezpiecznego internetu
-       Firma Reputation Defender zajmująca się ochroną wizerunku online