Fakt, nie posiadam zbyt ciepłych wspomnień związanych z matematyką (w tym miejscu oddycham z ulgą, że swoją przygodę z mam bezpiecznie za plecami) i być może stąd jako przykład szkolnych trudności pierwsza nasunęła mi się matematyka. Jednak nie jestem jedyną osobą, która utożsamia matematykę z przedmiotem sprawiającym najwięcej problemów – ów stereotyp tkwi w naszej podświadomości podobnie silnie jak ten, który orzeka, że blondynki należą do niżu intelektualnego. Ale kto wie, czy nie jest równie mylny..?


Matematyka na boisku

Nie pozostaje w sferze złudzeń, że jest przedmiotem, którego nauka wygląda inaczej niż w przypadku pozostałych, objętych obowiązkiem edukacji szkolnej. Co za tym idzie, wymaga specjalnego podejścia i od nauczyciela, i od ucznia. Na gruncie szarej rzeczywistości polskiej szkoły, praktyka często daleko idzie od teorii, efektem czego niewłaściwie przekazywana wiedza i brak odpowiedniej dyscypliny sprawia, że  faktycznie urasta do rangi czołowej zmory. Faktycznie nie jest to łatwa dziedzina nauki, a na domiar złego wymaga systematycznego powtarzania wiadomości i logicznego myślenia. 

Uczniowie osiągający dobre wyniki zgodnie powtarzają, że nauka „matmy” jest podobna do treningu – trzeba systematycznie ćwiczyć, powtarzać i pilnować się, aby osiągnąć sukces. Tutaj sama teoria nie wystarczy; książkowe regułki to za mało, lekcje trzeba powtórzyć w domu i wykonywać wiele przykładów, żeby uzyskać dobry stopień. W przeciwieństwie do innych przedmiotów (na przykład historii, języka polskiego, biologii) nie wystarczy siąść trzy dni przed sporym sprawdzianem i wkuć podręcznik na pamięć. Co gorsza, niezrozumienie jednego cząstkowego działu uniemożliwia pokonanie kolejnego. Więc co z tą matematyką – rzeczywiście jest skazana na łatkę największego koszmaru młodzieży? 


Lustro na bazyliszka

Trudno opanować tą dyscyplinę samemu. Brak kompetencji ze strony nauczyciela sprawia, że mniej zdolni bądź inaczej przyswajający wiedzę uczniowie mają do pokonania naprawdę nie lada problem. Rzecz nie w tym, że nauczyciele są niedoedukowani – w przypadku matematyki potrzeba specjalnej umiejętności rzetelnego przekazania wiedzy, umiejętności nawiązania porozumienia ze sposobem myślenia uczniów. Aby skutecznie nauczyć się matematyki, trzeba uzbroić się w cierpliwość i przygotować spore pokłady autodyscypliny i nie sposób tego obejść. 

 

 

Krzywdzący jest także stereotyp o tym, że chłopcy uczą się matematyki lepiej, a dziewczynki lepsze są z przedmiotów humanistycznych. Faktycznie pewne predyspozycje biologiczne istnieją, jednak jawne usprawiedliwianie jednej strony jest krzywdzące – świadomość, że bycie „kiepskim z matmy” jest okej, bo „jestem dziewczynką” sprawia, że automatycznie włącza się blokada przed chęcią osiągnięcia czegoś więcej na tym polu. W szkolnictwie powinno się położyć specjalny nacisk na samo podejście do matematyki. 

Kolejną przeszkodą są częste zmiany nauczyciela. Matematyka z okresu pierwszych klas szkoły podstawowej kojarzy się bardzo dobrze. Dopiero na dalszej drodze pojawiło się coś, co ów pozytywny wierunek diametralnie odwróciło: zmiana szkoły, a za razem nauczyciela, inny program, podejście, częste zmiany podręczników. A im więcej zniechęceń, tym częściej pojawia się myśl „sorry, matematyka nie jest dla mnie. Jestem zdecydowanym humanistą”. 


Nie taki diabeł straszny...

Trudno jednoznacznie orzec, czy matematyka faktycznie sama sobie zasłużyła na brutalny osąd, czy przyczynili się do tego tylko nieodpowiednio przygotowani nauczyciele. Pozostaje mieć nadzieje, że obowiązkowa matura z matematyki oraz praca nad podejściem do niej przyniosą dobre owoce, uświadamiając młodym pokoleniom, jak istotną rolę pełni w codziennym życiu i że – wbrew pozorom – nie jest taka straszna, jak wszyscy ją malują.