Opresyjność szkoły - Jak wytresować dzieci

Marzena Żylińska, 11 Marzec 15

Dzieciom wolno zrobić wszystko

Dzisiejsze szkoły to mniej lub bardziej opresyjne instytucje. Jednak większość z nas tej opresyjności i szkodliwości przekazywanych w szkołach wzorców zachowania nie widzi. Dzieje się tak dlatego, że wszyscy przyzwyczailiśmy się do takiego modelu i uważamy, że tak być musi. Wielu rodziców niezgadzających się z tym, jak w szkołach traktowane są ich dzieci, nawet nie próbuje ich bronić. Dlaczego tak się dzieje? Co można powiedzieć o społeczeństwie, które przestało chronić dzieci? Przytoczony poniżej regulamin pokazuje, że przekroczyliśmy kolejna granicę na drodze do odhumanizowania szkoły.
 

Przeczytałam ostatnio regulamin wejścia do klasy, którym rozpoczęłam ten wpis. Uznałam to za żart, ale potem sprawdziłam tę informację. Trudno uwierzyć, ale regulamin jest prawdziwy!!! Opracowany został przez zespół zajmujący się pomocą psychologiczną i pedagogiczną, czyli przez szkolnego psychologa, pedagoga i nauczycieli ze Szkoły Podstawowej nr 2 przy ul. Głogowskiej w Legnicy.

Reguły pozwalające uporządkować dziecko

Dyrektor szkoły Magdalena Sługocka-Sulewska wyjaśnia, że regulaminy (stworzono też regulamin wyjścia z klasy) powstały po to, żeby uporządkować dzieci. Instrukcje obowiązują w legnickiej szkole już od dwóch lat.

Pedagodzy z legnickiej szkoły wprowadzili zasady surowsze niż niejeden więzienny regulamin. Można sobie wyobrazić, jakie wzorce zachowania przejmują tresowane w ten sposób dzieci i jak kiedyś w przyszłości traktować będą swoje własne dzieci. W artykułach z legnickich gazet można przeczytać, że przeciwko regulaminom protestowała część rodziców, ale dyrektor Sługocka-Sulewska na łamach prasy wyjaśniała, jakie zalety płyną z tej formy tresowania uczniów.

Jak skomentować to zjawisko? Ja wobec tego regulaminu jestem całkowicie bezradna. Brak mi słów! Trudno mi zrozumieć, że tak wielu osobom pracującym w jednej szkole wychowanie pomyliło się z tresurą, a szkoła z więzieniem, ale jak zrozumieć fakt, że regulamin działa od ponad dwóch lat i nie zareagował na niego nikt z instytucji sprawujących nadzór pedagogiczny nad tą szkołą? Dlaczego nikt nie sprzeciwił się stosowaniu w XXI wieku zasad tzw. czarnej pedagogiki?

Ale nawet, gdyby Kuratorium Oświaty w Legnicy zabroniło stosowania stworzonych przez nauczycieli i psychologów ze SP nr 2 w Legnicy regulaminów, to czy te osoby nagle zaczęłyby rozumieć, na czym polega wychowanie? Czy odeszliby od metod typowych dla tresury i zaczęli traktować dzieci jak ludzi? Czy zrozumieliby różnicę między nauczycielem a treserem? Czy jakakolwiek reakcja przełożonych mogłaby zmienić ich w ludzi rozumiejących dobro dziecka?

W Szkole Podstawowej nr 2 w Legnicy pracują osoby, które nigdy nie powinny pracować z dziećmi i młodzieżą. Opracowane przez nich regulaminy są dowodem na brak jakichkolwiek kompetencji pedagogicznych i przejawem niewyobrażalnej wręcz arogancji wobec uczniów. W ten sposób można tresować psy, ale nie wychowywać dzieci. W legnickiej szkole pracują nauczyciele, którzy szkodzą uczniom, ale opisany regulamin pokazuje również brak jakichkolwiek kompetencji osób sprawujących nadzór pedagogiczny. Kto w takiej sytuacji powinien chronić uczniów przed nieludzkim traktowaniem?

Uczniowie z legnickiej SP nr 2 uczą się przemocowych reguł współżycia, hierarchii, posłuszeństwa, dyscypliny. Dialog i dobre wzorce zastąpiły tu więzienne regulaminy i procedury. Co zrobić, by spróbować odwrócić szkody, które powstają w ich mózgach? Co zrobić, by z systemy edukacji odeszli ludzie, którym szkoły pomyliły się z więzieniami?

Po opublikowaniu tego tekstu dostałam link do kodeksu dyscypliny obowiązującego w SP nr 111 w Łodzi.

KODEKS DYSCYPLINY SP 111
Obowiązujący od roku szkolnego 2012/2013
w Szkole Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 111

Oto wybrane fragmenty:

5. Kara za złe zachowanie w szkole. Każdy uczeń zostaje poinformowany na początku roku szkolnego, że za złe zachowanie będzie pozostawiany "w kozie" tzn. w pracowni – pod opieką dyżurującego nauczyciela, w celu przepisywania zdania, które przykładowo może brzmieć: "Nie będę wulgarnie odzywał się do kolegów".

Za rażące zachowanie podczas długich przerw, uczeń poniesie karę i zostanie odprowadzony przez n-la dyżurującego (lub dyżurnych uczniów) do sali nr 5 – pomieszczenia odosobnienia ("kozy"), gdzie pozostanie do końca przerwy.

1. Uczniowie wyprostowani ustawiają się przy ławkach i czekają na powitanie n-la.

4. Uczniowie na stołówce zachowują ciszę. W kolejce na obiad czekają w ciszy i spokoju. Nieprzestrzeganie tej zasady przez ucznia grozi przesunięciem go na koniec kolejki.

Co o tym myślicie?

Mnie uderza jeszcze i to, że w oficjalnym dokumencie mógł pojawić się taki błąd językowy jak "na stołówce".


A to opinie o regulaminie wprowadzonym przez nauczycieli z legnickiej szkoły. Co o takiej demoralizacji sądzi nasze społeczeństwo?

38% uważa, że takie regulaminy są potrzebne. 56% jest przeciwnego zdania, a 6 % nie ma zdania. W badaniu wzięło udział ponad 2000 respondentów.

* * *
 

Apel o pomoc dla Fundacji "Cała Polska Czyta Dzieciom"!

Jeśli możecie i chcecie wesprzeć różne akcje propagujące czytanie, to rozliczając PIT wesprzyjcie 1% Fundację  "ABCXXI - Cała Polska czyta dzieciom". Na stronie Fundacji jest i PIT do pobrania lub wypełnienia on line.

W tym roku Fundacja dostała na swoje działania czterokrotnie mniej pieniędzy niż w ubiegłym roku, a wszyscy wiemy, jak ważne jest czytanie!
 

Informacja dla osób zainteresowanych moją ostatnią książką "Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi"

 

* * *

O autorce:
		Marzena Żylińska Zajmuje się metodyką i neuropedagogiką. Jest wykładowcą NKJO W Toruniu, studiów podyplomowych WSG "Neurodydaktyka z tutoringiem", prowadzi blog "Neurodydaktyka, czyli neurony w szkolnej ławce". W licznych publikacjach popularyzuje neurodydaktykę jako interdyscyplinarną dziedzinę nauki, opartą na badaniach mózgu, która stawia sobie za cel stworzenie nowych koncepcji pedagogicznych i inicjuje poszukiwanie przyjaznego mózgowi systemu edukacyjnego. Autorka książek "Postkomunikatywna dydaktyka języków obcych w dobie technologii informacyjnych" oraz "Neurodydaktyka". Jej celem jest stworzenie modelu szkoły, w której uczniowie będą mogli w pełni wykorzystać swój potencjał i rozwijać talenty.
Teskt ukazał się pierwotnie na blogu autorki "Neurodydaktyka, czyli neurony w szkolnej ławce" w serwisie osswiata.pl