Nauka programowania

Jarosław Bloch, 06 Marzec 16

Wiele razy słyszałem opinie, że polskie dzieci od początku podstawówki powinny uczyć się programowania. To oczywiście świetny pomysł i wreszcie coś się w tej kwestii ruszyło. Podobno programowanie ma znaleźć się  w nowej podstawie programowej (od września), wg której dzieci zaczną naukę programowania od pierwszej klasy podstawówki, a skończą w liceum. Taki jest plan. Boję się jednak, że to zbyt krótki czas na dopięcie wszystkiego na ostatni guzik. Poza tym, chciałbym zwrócić uwagę na kilka potencjalnych problemów. Wiele reform ostatnich lat wprowadzane było zbyt szybko i zderzały się ze ścianą problemów, które łatwo można było przewidzieć.
 

Korzyści wynikające z nauki programowania są bezsprzeczne. Żyjemy w świecie, gdzie cyfryzacja wkracza w każdy element naszego życia. Coraz większa liczba zawodów wymusza na nas znajomość technik programowania, a na logikę – będzie tych zawodów tylko więcej (jeśli oczywiście zamierzamy stać się gospodarką nowoczesną, nie tylko opartą na niskich kosztach pracy…). Zainteresowanych odsyłam do prezentacji na ten temat: http://centrumcyfrowe.pl/strony/czasnaupgrade/

Chciałbym jednak do tej beczki miodu dodać łyżkę dziegciu. Wiadomo nie od dzisiaj, że co nagle, to po diable. Podzielę się więc kilkoma spostrzeżeniami na ten temat:
 

1. Mam wątpliwości, czy pracownie są do tego należycie przygotowane. W wielu szkołach przy jednym komputerze siedzi więcej niż jedno dziecko, a kupiony kilka lat temu sprzęt trąci myszką…
    
2. Nie wiem, czy wszyscy uczący informatyki (co w pierwszych klasach sprowadza się do nauki obsługiwania podstawowych programów i ich funkcji), będą przygotowani do nauki programowania. Proponował bym dać rok na intensywne kursy dla nauczycieli. Bo potem okaże się, jak zwykle, że niepowodzenie reformy to ich wina…
    
3. No właśnie. A co z nauką obsługi programów (np. biurowych)? Dołożą godzinę, czy tylko materiału i trzeba będzie „się zmieścić”. Wiemy, że w większości domów dzieci raczej nie uczą się obsługi pakietu office, tylko „trzaskają” w gry. W klasach 1-3 często po raz pierwszy stykają się z programami biurowymi, graficznymi itp. Jeśli jeszcze dołożą programowanie, będzie mniej czasu na inne zagadnienia. No chyba, że pakiet biurowy zadamy rodzicom w ramach ćwiczeń domowych, ale… ilu to zadanie odrobi? Nie mam złudzeń… nie wszyscy…
    
4. I mała wątpliwość: czy założenia nie będą zbyt ambitne? Lepiej robić coś wolniej, powtarzając wielokrotnie, niż lecieć „po łebkach”. A tak często jest, gdy założenia są ambitniejsze niż realia.
    
5. A skoro o tempie pracy wspomniałem, to jeszcze nasuwa się jedna myśl. Wiadomo, że nie wszystkim ta nauka pójdzie tak samo dobrze. Czy będziemy wyłapywać „perełki”, które staną się w przyszłości informatyczną elitą i będziemy ich uczyć wersji rozszerzonej w osobnych grupach, czy zwycięży znowu urawniłowka?

Tyle ode mnie. Zapraszam do dyskusji. A może ktoś dostrzega coś jeszcze, czego tutaj nie ująłem?

O autorze:
		Jarosław Bloch (ur. 1975 w Katowicach) Z wykształcenia geograf, absolwent Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego. Obecnie nauczyciel i wychowawca w VI Liceum Ogólnokształcącym w Katowicach. Prowadzi bloga o tematyce edukacyjnej pt. "Co z tą edukacją?".
Tekst ukazał się pierwotnie na blogu "Co z tą edukacją?"