Najpierw wiał halny, teraz szumi… las

Roman Lorens, 30 Listopad 11

Muszę przyznać, że kilka razy przeczytałem znakomity tekst mego zacnego przyjaciela Piotra. W wielu kwestiach trudno się z nim nie zgodzić. Jego błyskotliwe analizy zawierają sporo racji, ale wiem, że Piotr obserwuje szkołę z zewnątrz. Zdając sobie sprawę, że dobro polskiej edukacji leży nam obu na sercu,  mój tekst będzie nie tyle polemiką, co raczej dopełnieniem obrazu nakreślonego przez Piotra. Pracuję w szkole lat ponad 20, a zatem spojrzę na rzecz całą z perspektywy niemłodego już niestety nauczyciela.

Królestwo chaosu

Zgadzam się w pełni z tezą, że w szkole jest za dużo chaosu. Bardzo często mam przeświadczenie, że kolejni Ministrowie Edukacji Narodowej funkcjonują we własnym, bardzo mocno oderwanym od rzeczywistości świecie. Co gorsza, trudno oprzeć się wrażeniu, że szkolną rzeczywistość znają z czasów, kiedy sami do szkoły chodzili. Jeśli dodamy do tego fakt, że w komitecie politycznym oraz rozlicznych gremiach doradczych ze świecą szukać czynnych nauczycieli, mamy już odpowiedź, dlaczego działania MEN tak bardzo oderwane są od szkolnych realiów.

To pewnie dlatego jesteśmy świadkami niekończącej się reformy polskiej szkoły. Nie wiedzieć czemu, każdy nowy minister stawia sobie za punkt honoru wdrożenie kolejnej reformy. Szkoda tylko, że nikt nie chce pokusić się o zakończenie i dokonanie ewaluacji tych poprzednich. W efekcie mamy sytuację, gdzie najważniejsze jest nie złapanie królika, ale pogoń za nim. Odnosząc się do postulatu, by nadchodzący rok był "rokiem normalnej szkoły", muszę zaznaczyć: uważam, Piotrze, że nasza szkoła jest normalna! Wszak pracuję w niej i nie zauważyłem, żeby klamki nagle zniknęły... Nienormalny jest natomiast cały system edukacji. Szkoła jedynie mądrością nauczycieli, rodziców i uczniów daje (na szczęście!) odpór szaleństwu.


Fajerwerki obietnic

Pracując w szkole, a nawet przez wiele lat nią zarządzając, doskonale wiem, że największym jej problemem są finanse. Oczywiście problem ten nie dotyczy wszystkich szkół w jednakowym stopniu, gdyż wiele bogatych i mądrych samorządów dokłada do oświaty spore sumy pieniędzy. Niestety, jest ogromna liczba samorządów mądrych, ale bardzo biednych. Nie dołożą na funkcjonowanie szkół, bo najzwyczajniej w świecie nie mają z czego.

Doskonale wiem, jak wygląda szkolna rzeczywistość, dlatego zawsze słysząc kolejne obietnice muszę zażywać tabletki obniżające moje ciśnienie. A festyn trwa! Laptopy dla każdego gimnazjalisty, netbooki, a teraz e-podręczniki.  Zauważyłem, że te „dary” coraz mniejsze są…. Jeżeli minimalizacja będzie postępowała w takim tempie, to skończy się na obietnicy pogłaskania każdego ucznia po głowie! 

Tekst pochodzi z : http://blog.2edu.pl/2011/11/najpierw-wia-halny-teraz-szumi-las.html