Czy zadania domowe muszą być problemem?

Marzena Żylińska, 21 Październik 16

Wielu rodziców twierdzi, że z powodu zadań domowych popołudnia zamieniają się w codzienny koszmar. Znaczna grupa uczniów tych zadań robić nie chce. Praca nad lekcjami ciągnie się długimi godzinami, a dzieci dłużej walczą niż rzeczywiście pracują. Warto zadać sobie pytanie, dlaczego tak się bronią przed lekcjami? Czy to z nimi jest coś nie tak, czy może problemem są oferowane im zadania?
 

Wszystko wskazuje na to, że problemem jest nuda. Najpierw uczniowie nudzą się w szkole, a potem do domu dostają kolejną porcję schematycznych ćwiczeń, które nie budzą ich ciekawości. (Gdy wracają do domu, a rodzice pytają „Co było w szkole?”, często w odpowiedzi słyszą: „Nic”.) Nauczycie mogą tu zapytać, skąd mają wziąć nieschematyczne i budzące fascynację zadania. Pytanie jest jak najbardziej zasadne, bo tradycja tworzenia materiałów dydaktycznych kieruje uwagę ich autorów na sprawy formalne, a nie na to, by budziły fascynacje czy rozwijały kreatywność.

Jedno jest pewne, spędzanie kilku godzin nad książkami, zmuszanie dzieci do robienia zadań, których te robić nie chcą, mija się z celem. W takich warunkach dziecko niczego się nie nauczy, a jedynym efektem jest budowanie niechętnego stosunku do nauki. „Musisz!” zabija „Chcę!”. Zmuszanie do odrabiania zadań to najskuteczniejsza metoda zabijania motywacji do nauki.

Mamy dwie możliwości:
 

1. Możemy nic nie zmieniać. Nie zmieniamy materiałów dydaktycznych i dalej zmuszamy dzieci do pracy. Dla wielu rodzin to perspektywa kolejnych lat bez normalnego życia rodzinnego. To kolejne roczniki dzieci tracących ciekawość świata i motywację do nauki.
    
2. Uznajemy, że trzeba zmienić podejście do zadań domowych (i materiałów dydaktycznych w ogóle). Szukamy nowych rozwiązań, dajemy dzieciom wybór, nie zmuszamy do pracy, a zapraszamy i ogólnie redukujemy czas poświęcony w domu na odrabianie zadań. Dzieci też ludzie i mają prawo do odpoczynku, powinny mieć czas na rozmowy z rodzicami, na spacery, sport, przyjaciół …

W czasie warsztatów, które odbyły się w ramach konferencji 4 października, rozmawialiśmy m.in. o zadaniach domowych. Problem nie rozwiąże się sam, a zrażanie uczniów do nauki nie wydaje się dobrym rozwiązaniem.

* * *

O autorce:
		Marzena Żylińska Zajmuje się metodyką i neuropedagogiką. Jest wykładowcą NKJO W Toruniu, studiów podyplomowych WSG "Neurodydaktyka z tutoringiem", prowadzi blog "Neurodydaktyka, czyli neurony w szkolnej ławce". W licznych publikacjach popularyzuje neurodydaktykę jako interdyscyplinarną dziedzinę nauki, opartą na badaniach mózgu, która stawia sobie za cel stworzenie nowych koncepcji pedagogicznych i inicjuje poszukiwanie przyjaznego mózgowi systemu edukacyjnego. Autorka książek "Postkomunikatywna dydaktyka języków obcych w dobie technologii informacyjnych" oraz "Neurodydaktyka". Jej celem jest stworzenie modelu szkoły, w której uczniowie będą mogli w pełni wykorzystać swój potencjał i rozwijać talenty.
Teskt ukazał się pierwotnie na blogu autorki w serwisie www.budzacasieszkola.pl