www.edukacjaidialog.pl Mój profil Blogi Czy warto wysyłać dziecko na wakacje?

Czy warto wysyłać dziecko na wakacje?

Zacznijmy od stwierdzenia: wysyłać nie, wysłać to można paczkę. Dziecko może podjąć decyzję że chce jechać, my możemy podtrzymać je w tej decyzji i zadbać, żeby wyjazd był udany, żeby warunki, te materialne, bytowe i te emocjonalne były odpowiednie.

Kiedy można myśleć o samodzielnym wyjeździe?

Wydaje się, że wiek sześć lat to granica minimum. Wcześniej dłuższe rozstanie może zaburzyć w znacznym stopniu poczucie bezpieczeństwa dziecka. Ale później wyjazdy mogą wzmacniać rozwój dziecka.

Co jest jeszcze ważne w kontekście wyjazdu?

Jak ze wszystkimi innymi rzeczami dziecko musi stopniowo przygotowywać się do coraz większej wolności i odpowiedzialności. Pierwszy wyjazd powinien trwać dwa dni, tak, żeby wyćwiczyć umiejętność samodzielnego zasypiania. Jeśli zadbamy o to, żeby dziecko miało coraz szerszy obszar wolności ale i odpowiedzialności damy mu maksimum bezpieczeństwa. Dobrze jeśli na pierwszy wyjazd dziecko jedzie ze znanymi sobie dziećmi a idealnie jeśli zna także kadrę. Tak jest na przykład w czasie wyjazdów organizowanych przez kluby sportowe i harcerzy, wyjazd jest kontynuacją całorocznej pracy.

Plusy wyjazdu – dziecko uczy się samodzielności, powoli zaczyna przecinać łączącą je z rodzicem pępowinę. Zaczyna samo brać na siebie odpowiedzialność za swoje życie.

Minusy – mamy mniejsze możliwości jeśli chodzi o opiekę nad dzieckiem.

I są to pytania pojawiające się przy pierwszym wyjeździe, po nim znamy już odpowiedź – czy jest to przede wszystkim szansa, sposób przyspieszania rozwoju, czy przede wszystkim zagrożenie.

Warto zauważyć, że podobnie jest z pierwszym wyjazdem niezorganizowanym, wyjazdem z grupą kolegów. Jasne, że na to przychodzi czas kilka lat później, w wieku lat kilkunastu, ale wtedy trzeba odpowiedzieć sobie na podobne pytanie – czy dziecko jest już gotowe na tak wielką odpowiedzialność.

Przeczytaj także:
Dziecko jedzie na wyjazd zorganizowany

* * *

O autorze:
		Wojciech Wanat terapeuta uzależnień, z wykształcenia także chemik, autor i realizator programów profilaktycznych. W przeszłości zaangażowany konsument substancji psychoaktywnych, nauczyciel chemii w Szkolnym Ośrodku Socjoterapii nr 1 SOS oraz LOS nr 17 w Warszawie. Autor wydanych nakładem wydawnictwa Iskry książek Odlot donikąd. Narkotyki narkomania i Rok w MONARze, współautor W pogoni w ucieczce. Aktualnie szczęśliwy człowiek, realizujący się jako ojciec Wisławy i Wita, pedagog ulicy i biegacz. Swoim życiem pokazuje, że ktoś, kto jest szczęśliwy nie potrzebuje używek.