Umysł Aspiego

Agnieszka Rynkiewicz, MD, MAT, 22 Październik 09

Umysł Aspiego często posiada niezwykłe umiejętności wykrywania porządku systemu, stąd tak wielu wśród nich pasjonatów informatyki.

Zdanie to, jak i cały tekst poniżej napisane zostały przez Panią Krystynę Milewską. Brawo Pani Krystyno! Zauroczyła mnie Pani tym tekstem ogromnie i z mojej praktyki mogę tylko napisać jakże ten tekst jest prawdziwy. Pomyślałam, że warto aby przeczytali go także czytelnicy EiD.

Cały tekst osiągalny jest na stronie pt: Piszą o Aspich

http://www.dwgm.pl/pisza.htm

Emil jest zdolny jak Einstein, naiwny jak dziecko i bardzo religijny.

Zespół Aspergera najczęściej ujawnia się dopiero w szkole, choć spostrzegawczych rodziców czy przedszkolanki mogą zaniepokoić pewne zachowania dziecka już w przedszkolu. Dziecko milczy, izoluje się od reszty dzieci, nie potrafi nawiązać z nimi kontaktu. Może wykazywać zaburzenia sensoryczne, np. jest nadwrażliwe na dotyk, na światło, bardzo często na dźwięki. Takie dziecko często nie potrafi wyjaśnić, dlaczego coś mu przeszkadza. Na przykład barwa czyjegoś głosu niemalże wywołuje u niego fizyczny ból głowy. Może wtedy zareagować złością, krzykiem, nerwowymi ruchami stymulującymi.

Dziecko z ZA bywa nadmiernie spokojne albo nadmiernie ruchliwe. Może mieć jeszcze ADHD. Bywa, że przejawia zainteresowania i cechy, które początkowo radują rodziców. Potrafi powtórzyć długaśny wierszyk, jako cztero- czy pięciolatek rozprawia z zapałem o lasach Amazonii, szybko nauczył się czytać i uwielbia studiowanie encyklopedii. W czterech przypadkach na pięć ? jest chłopcem. U dziewczynek ZA w ogóle trudniej zauważyć. Dziewczynki bywają spokojniejsze, bardziej wycofane i infantylne.

Kiedy dziecko z ZA idzie do szkoły, to najczęściej przeżywa w niej samotność, odrzucenie przez rówieśników, prześladowania, o których boi się powiedzieć rodzicom czy nauczycielom. I coraz więcej zastrzeżeń budzi jego zachowanie, a raczej ?brak wychowania?. Na imieninach u cioci zauważy i głośno skomentuje, że ciocia ma brodawkę na nosie. Zapyta starą babcię, kiedy umrze... Ma już 15 czy 16 lat i stale popełnia takie gafy. Co więcej, ich ?popełnianie? zostaje mu na całe życie. I żeby nie wiem jak mu tłumaczyć, zawsze coś tak palnie, że rodzice najchętniej weszliby pod stół ze wstydu.
Dziecko z ZA nie ma też poczucia czasu. Nie rozumie dyspozycji ?pośpiesz się?, a polecenia interpretuje dosłownie. Jeżeli mama mówi np., że ?za to trzeba zapłacić z góry?, to taki dzieciak może zapytać: ?Mamo, a gdzie ty wejdziesz na górę?!?

Mały Aspi czyta błyskawicznie i umie to nawet powtórzyć, bo pamięć ma znakomitą. Ale nie rozumie znaczenia tekstu, szczególnie pojęć niewyobrażalnych, np. "współczesny", "nigdy". Na pytanie nauczyciela odpowiada bez sensu i słyszy: "Siadaj, pała! Masz się nauczyć!" Aspi chodzi też niezgrabnie, biega, jakby ręce i nogi miał spętane. W szkole koledzy nie chcą grać z nim w jednej drużynie, bo przepuszcza piłki. Mówi monotonnym, wysokim głosem bez artykulacji. ? On jest taki... taki, no, dziwny ? krzywią się z niechęcią rówieśnicy. Wszystko to buduje konsekwentnie szkolne klęski.
Ludzie z syndromem Aspergera mają niekiedy dziwne umiejętności. Wielu potrafi np. błyskawicznie odczytać z daty dzień tygodnia, albo natychmiast przemnożyć wielocyfrowe liczby. Umysł Aspiego często posiada niezwykłe umiejętności wykrywania porządku systemu, stąd tak wielu wśród nich pasjonatów informatyki.