O radzeniu sobie z tą chorobą XXI wieku pisaliśmy więcej tutaj. Przyzwyczajeni jesteśmy do lekceważenia go, bo jakoś sobie z nim radzimy. Nie zdając sobie sprawy z tego, jakim zagrożeniem jest stres dla nas, nie potrafimy wyobrazić sobie problemu, jaki bezpośrednio dotyka dzieci. Zwłaszcza te małe, które już we wrześniu przekroczą po raz pierwszy w życiu próg szkoły. 


Sześciolatki do szkoły!

Stres towarzyszyć będzie nam zawsze – ale od nas zależy, czy nad nim zapanujemy, czy nie. Może być destruktywny, a może działać mobilizująco. Pierwsza klasa to pierwszy stres w życiu dziecka – wiele zależy od rodzica, który może je odpowiednio na to przygotować. 

Po pierwsze – rodzina i bliscy. Odpowiedzialność za komfortowe samopoczucie malucha leży w ich gestii. To najbliższe otoczenie najintensywniej wpływa na ocenę sytuacji i przystosowuje dziecko do funkcjonowania w społeczeństwie. Świadomość akceptacji w domu stanowi trampolinę, od której sześciolatek może się odbić i jeszcze raz – odważniej – stawić czoła problemom. 

Po drugie – samodzielność. Umiejętność samodzielnego wykonywania podstawowych czynności (a z czasem tych bardziej skomplikowanych) bardzo dodatnio działa na mniemanie o sobie samym. Potrafiąc sznurować buciki bez pomocy rodziców, pamiętając o umyciu zębów i przygotowaniu ubranka do szkoły, poczuje się pewniej, kiedy będzie musiało sprostać tym czynnościom w nowym, z początku trochę strasznym środowisku oraz pomoże się w nim zaadoptować. 

Po trzecie – docenianie postępów. Pewne rzeczy wydają nam się oczywiste, ale dla dziecka są postępem i nowym osiągnięciem. Najwyższym priorytetem jest dostrzegać je i szczerze chwalić – dziecko momentalnie wyczuje, kiedy pochwały są automatyczne i nieszczere. Wdrażając w codzienność system nagradzania za postępy, pomożemy dziecku przystosować się do szkolnego trybu funkcjonowania, odrabiania lekcji i systematycznej nauki. 

zdjęcie: www.stanthonypaduaschool.org/  
 

Oczami sześciolatka

Na to, co dziecko o sobie myśli, składają się wszystkie dotychczasowe doświadczenia. Jeżeli uczymy je konstruktywnego postrzegania rzeczywistości i takie sygnały będą przez nie odbierane, sam będzie wdrażał do swojego postępowania taki system. Odpowiednie przygotowanie i wspólny trening sprawią, że pierwszy dzień w szkole będzie początkiem dobrej zabawy i przygody z nauką, a pozytywnymi skutkami wspólnej pracy będziecie się cieszyć przez bardzo długi czas.