fot: rendezvous-inmyblog.blogspot.com 
 

 

Szkoła na wagę 

Zresztą podziały i  nazwy nie mają tutaj większego znaczenia. Bardziej intrygujące jest wyłonienie grup, które istnieją, a nie widać ich w wymienionych wcześniej podziałach. Ogólnie nazwałbym je twórczymi, może nawet posunąłbym się do określenia skazani na twórczość. Uważam bowiem, że wychowanie, twórczość, naucznie, muzyka, filozofia i religia bez stale odnawianych pokładów nowego spojrzenia, przestają spełniać swoją rolę. To jednak nie oddaje napięcia, jakie powstaje na linii ekonomicznej produktywności grup twórczych i niemożności spełnienia oczekiwań menedżerów placówek. 

Odkąd kultura wyłoniła zawody wymagające umiejętności trudno przekładalne na konkret, mamy nie rozstrzygnięty problem. W skrajnych przypadkach można poszukiwać rozwiązań zbliżających się do obrazów stworzonych przez zespół Pink Floyd w filmie „The Wall”. Bardzo łatwo znaleźć uczniów na każdym poziomie nauczania, którym taka wizja całkowicie pokrywa się z ich przeżyciami. I żaden z nauczycieli temu nie zaprzeczy. 

Jestem przekonany, że tak samo prawdziwy obraz dałoby się stworzyć na bazie utworu „Eclipse”. Muzyka tutaj niczego nie rozstrzygnie, ale może sprowokować do namysłu. Kiedy padają zarzuty pod adresem polskiego nauczyciela, że za mało pracuje, zaczynam przypominać sobie wszystkie niezapłacone godziny, które przepracowałem w szkole i w domu. Nadwyżki godzinowe były dla nauczycieli tak oczywiste, że nie spodziewali się z tego tytułu żadnych pieniędzy. Teraz jednak coraz częściej liczy się im czas pracy, czas urlopu, czas lekcyjny, czas szkoleniowy, czas konsultacji. I jestem przekonany, że będą musieli znaleźć czas na policzenie godzin i dni, które przeznaczą na przygotowanie i zaplanować wszystko tak, jakby nakręcali zegarek. I będą musieli przygotować się na tłumaczenie, dlaczego ich zegarek ciągle się spóźnia.