Podziwiałem jej pasję i zainspirowanie dzieci do złożenia w 1993 roku najdłuższego na świecie papierowego węża odnotowanego w Księdze Rekordów Guinessa. Do dzisiaj śledzę jej zaangażowanie w rozwijanie świadomości  na temat integracji sensorycznej przedszkolaków i pierwszych klas szkoły podstawowej. Od szeregu lat rozwija metody wiążące ruch, muzykę i plastykę. Przeprowadzałem wg nich zajęcia i śledziłem  w trakcie nich zachowania dzieci. Uważam je za niezbędny element zachowania równowagi w rozwoju psycho-fizycznym w nauczaniu wczesnoszkolnym. Dlatego uważam za istotne jej wypowiedzi na temat zagrożeń i nieporozumień jakie pojawią się w trakcie zachodzących zmian w naszej edukacji. 

 

fot. playskoolpteltd.wordpress.com
 

 

Nowa podstawa jest wygórowana

„Absurdalny zapis w podstawie, iż dziecko sześcioletnie kończące pierwszą klasę będzie pisało wszystkie litery, a nawet proste zdania z pamięci, znało zasady kaligrafii to nie jest już nawet ignorancja, to brak podstawowej wiedzy na temat samego procesu nauki pisania. Wymagania tak wygórowane, z którymi nie poradzi sobie nawet czasami siedmiolatek kończący pierwszą klasę. Bałagan podstawy programowej polega na braku znajomości kanałów korelacji pomiędzy treściami z wielu edukacji, które nauczyciel stosuje. Np. w matematyce autorzy podstawy zapomnieli o geometrii, w ogóle jej nie ma w pierwszej klasie, a to właśnie rysowanie krzywych, łamanych, prostych wiąże czynności dziecka z liniaturą i pierwszymi próbami rysowania szlaczków w zeszycie.”


Wiedza pedagogiczna zapomniana

„Dzisiejsza reforma nie opiera się na żadnych podstawach naukowych. Niszczy dorobek polskiej pedagogiki jako nauki i wprowadza bałagan programowo–organizacyjny. Reforma jednocześnie wzmacnia dyktat wydawnictw edukacyjnych, które produkują narzędzia edukacyjne do obowiązującej podstawy, czyli nie kierują się podstawami naukowymi, ale tradycją uczenia w ogóle. To zrodzi w bardzo krótkim czasie obniżenie poziomu nauczania, a dla potrzeby wykazywania w mediach, że wszystko jest ok, nauczyciel konformista nie będzie rozwijał i uczył, tylko przygotowywał do testów. PISA to przecież cel sam w sobie, pokazanie się na tle Europy, że jesteśmy tu, a nie tam.”


Chcemy być papugami czy orłami?

„Społeczeństwo widzi przecież, że wrzuca się sześciolatki do szkół, a jednocześnie wiele szkół i przedszkoli zamyka. Czy w takiej sytuacji zduszone dzieci z dwóch roczników będą miały stworzone lepsze warunki rozwoju niż miały dotąd w przedszkolu?  W całej Europie sześciolatki chodzą do szkoły, więc i czas, aby w Polsce też chodziły. Jako nauczyciel zamierzam być innym ptakiem, najlepiej orłem dumnym i z siłą, bo tylko orły zauważyły, że nie cała Europa sześciolatki w pierwszej klasie ma (np. Finlandia ) i tylko orły wiedzą też, iż tam gdzie sześciolatki w pierwszej klasie są, uczą się tak jak nasze dzieci w przedszkolu i tego co na stosowny wiek jest dostępne ich zmysłom (np. Niemcy, Holandia, Belgia). 

U nas w pierwszej klasie sześciolatek będzie zapoznawał się z zasadami kaligrafii i czytał krótkie teksty z pakietu edukacyjnego, męcząc się siedząc w ławeczkach. Sześciolatek w Danii ma czas na turlanie się po dywanie, eksperymentowanie z własnym ciałem, aby namalować dłonią i stopą obrazek, który wykorzysta do skonstruowania opowieści uruchamiającej jego wyobraźnię.”