Czasami budzą w nauczycielach niechęć, gdyż niektórzy ludzie są zdania, iż ADHD i trudności dziecka są przede wszystkim skutkiem jakichś błędów wychowawczych i niedopatrzeń ze strony rodziców. Inni biorą w obronę dzieci dotknięte ADHD i argumentują, że ich trudności mają podłoże biologiczne. Jak to jest z tym ADHD?


Czym jest ADHD?

ADHD jest skrótem od angielskiego sformułowania Attention Deficit / Hyperactivity Disorder. Oznacza ono Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej. W jego skład wchodzą zaburzenia koncentracji uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadmierna ruchliwość.

W przypadku ADHD zwykło się mówić o istnieniu deficytów uwagi, jednak nie jest to określenie precyzyjne, bowiem dzieci dotknięte ADHD nie tyle nie posiadają wystarczających zasobów uwagi, co kierują swoją uwagę na każdy  dostępny bodziec. To nierozróżnianie bodźców ważnych od nieistotnych stanowi główną przyczynę ich trudności. W związku z tym reagują na wszystkie wydarzenia zachodzące wokół nich. Dominują u nich procesy pobudzania, nie hamowania.

 

fot. papilot2.mykmyk.pl 
 

 

Jak objawia się ADHD?

ADHD występuje w różnym nasileniu, u 5 - 7 procent dzieci, ale dwa razy częściej dotyka ono chłopców. Dla dzieci dotkniętych Zespołem Nadpobudliwości Psychoruchowej specyficzny jest pewien zestaw objawów: nadpobudliwość, impulsywność i problemy z koncentracją uwagi.

Dodatkowo u niektórych dzieci symptomy mogą być poszerzone o zachowania agresywne, często związane z trudnościami z przystosowaniem się do reguł obowiązujących w szkole, grupie koleżeńskiej oraz też niepowodzeniami edukacyjnymi. 

 

fot. www.poradnikmamy.pl 
 

 

Czy ADHD to naprawdę wymówka dla nieudolnych wychowawczo rodziców?

Aktualnie diagnozy ADHD dokonuje się głównie w oparciu o obserwację zachowania dziecka, dokonwanie wywiadów środowiskowych i analizę opinii wystawianych przez nauczycieli dziecka. Praktycznie niespotykaną metodą diagnozy ADHD jest zastosowanie zaawansowanych metod pomiaru aktywności mózgu u nadpobudliwych ruchowo dzieci.

ADHD może mieć podłoże biologiczne. Naukowcy z Uniwersytetu Jagiellońskiego prowadzą badania mające na celu odkrycie i opisanie nieprawidłowości w pracy mózgu, które mogłyby w efekcie powodować pojawienie się ADHD. Badacze uważają, że rozwiązanie problemu łączy się z aktywnością mózgową.

Badania zespołu z UJ zostały przeprowadzone na grupie dzieci z ADHD w wieku wczesnoszkolnym, natomiast grupę kontrolną stanowiły dzieci, które nie wykazywały objawów nadpobudliwości – dobrano je w oparciu o takie kryteria, jak wiek, płeć i iloraz inteligencji.

Wszyscy uczestnicy badania zmierzyli się z trzema zadaniami eksperymentalnymi. Podczas ich wykonywania dokonywano  rejestracji zmian w bioelektrycznej aktywności mózgu każdego z badanych dzieci. Dokonana analiza danych elektrofizjologicznych w grupie dzieci z ADHD i w grupie dzieci bez Zespołu Nadpobudliwości Psychoruchowej pozwoliła badaczom określić te parametry zapisu EEG, które odróżniały dzieci z ADHD od dzieci zdrowych. Stwierdzone różnice w zapisach wskazują na to, że dzieci z ADHD cechują się obniżoną sprawnością działania tych okolic kory mózgowej, które są odpowiedzialne za działanie systemu uwagi oraz za hamowanie reakcji.

 

fot. www.w-spodnicy.pl 
 

 

 

Metoda zastosowana w badaniach pozwala różnicować dzieci z ADHD od dzieci niezaburzonych, co sprawia, iż można ją stosować w ramach uzupełnienia dotychczasowej diagnozy – obserwacji, wywiadów, testów i opinii.

Co ważne, badania naukowców w UJ potwierdziły to stanowisko specjalistów od ADHD, które twierdzi, iż trudności, jakie przejawiają dzieci, są uwarunkowane biologicznie, a nie zostały spowodowane przez zaniedbania ze strony rodziców. Dzięki tym wnioskom być może w przyszłości zmniejszy się stygmatyzacja dzieci z ADHD i ich rodziców w środowisku szkolnym, a ADHD przestanie być postrzegane w kategoriach wygodnej wymówki dla leniwych rodziców i ich nieposłusznych dzieci.