Koń by się uśmiał...

Aleksander Lubina, 07 Sierpień 16 Dodaj komentarz Wyślij Drukuj

Polska to duży kraj, bardzo duży… Na Polskę składa się wiele barwnych, zróżnicowanych regionów. Trzeba sporo czasu, żeby li tylko powierzchownie poznać te regiony – ich współczesność, ich przeszłość, ich cywilizację i ich kulturę. Ich perspektywy. Są bardzo, bardzo różne. Jako emeryt mam czas i środki, żeby podziwiać to bogactwo. A w życiu sporo widziałem – tam i siam. A teraz mieszkam sobie w samym środku lasu i słyszę ryk osła. Na szczęście nie mieszkam tu na stałe. Niebawem wrócę do siebie.

Niebawem… a teraz muszę pilnować gospodarstwa i słuchać osła. Na co przyszło emerytowanemu nauczycielowi. Chciałem nadać ostateczny kształt bajkom o zwierzętach dla moich wnuków. Ukażą się przed Mikołajem, a tu osioł mi przeszkadza. Czas pogania… 

Zawsze byłem zwolennikiem kształcenia zgodnie z możliwościami. Talenty trzeba wykorzystywać. Mówi o tym Nowy Testament. Talent to dar. Talent to początek, potem wymagane są cechy wyniesione z domu. Tego już chyba nikt nie kwestionuje.

Cieszę się, że mowa znów o kształceniu elit. Mam nadzieje, że nie podzieli ono losów pracy z uczniem zdolnym. Żeby pracować z uczniem zdolnym, należy samemu być zdolnym. A tu klops – zdolni nie pracują w szkołach. Zdolni pracują wszędzie, ale nie w szkołach. Nie w szkołach gminnych. No i dobrze. Gdyby było inaczej, to obecna kadra zarządzająca oświatą mogłaby się połasić na zarządzanie gospodarką… a wtedy klękajcie narody i wbijajcie zęby w tynk. Powyższe stwierdzenie oparte jest na literaturze przedmiotu! Polecam! Na stronach edunewsa przedstawiano i omawiano w latach 2010-2015.

Kształcenie elit? 

Przepraszam – osioł na pastwisku, jakieś sto metrów od domu, znów się rozwrzeszczał.

Żeby kształcić elitę, trzeba elitą być! Nie wystarczy się zaliczać do elity.

Rozumiem, że mówiący o kształceniu elit, sami są elitą – chodzą do teatru, opery, filharmonii, grają na jakimś instrumencie, śpiewają w chórach, uprawiają sporty, podróżują, władają językami ojczystym i obcymi, posługują się mediami, są oczytani, poruszają się zgrabnie w świecie nauk ścisłych, mądrze wychowują swoich potomków w rodzinie wielopokoleniowej… Mają kindersztubę. Pracują w instytucjach non profit…

Żeby kształcić elitę, trzeba się zaliczać do elity! Rozumiem, że mówiący o kształceniu elit, sami są elitą, bo wychowali swoje dzieci (więcej niż jedno) tak, że te dzieci, czynnie i biernie uczestniczą w życiu społecznym – bezinteresownie pomagają innym, są szanowane w środowisku zawodowym (przez klientów, pacjentów, wiernych), chodzą do teatru, opery, filharmonii, grają na jakimś instrumencie, śpiewają w chórach, uprawiają sporty, podróżują, władają językami ojczystym i obcymi, posługują się mediami, są oczytani, poruszają się zgrabnie w świecie nauk ścisłych… Mają kindersztubę. Płacą podatki! Płacą podatki! Mam nadzieję, dzieci zarządzających oświaty, mają dzieci (więcej niż jedno) i że te dzieci (wnuki zarządzających oświatą) chodzą do teatru, opery, filharmonii, grają na jakimś instrumencie, śpiewają w chórach, uprawiają sporty, podróżują, władają językami ojczystym i obcymi, posługują się mediami, są oczytani, poruszają się zgrabnie w świecie nauk ścisłych… Mają kindersztubę. Szanują inność, są otwarte. 

Po błędach przyznają się do nich, ale już nie pchają się do koryta. 

Bo tam trzecią noc z rzędu ryczy osioł.

Moi wy elitarni, nauczajcie i wychowujcie przykładem. Nie jesteście ani prorokami, ani świętymi krowami! Elity proroków studiowały, a do sprzątania po świętych krowach znajdą kogoś może z poprzednich pseudo-elit.

Samo słowo nie skutkuje,  … elity nie zbuduje.

* * *

O autorze:
		Aleksander Lubina od 2015 r. emeryt, były nauczyciel języka niemieckiego (oraz w latach 80-tych innych przedmiotów ogólnokształcących) z prawie 40-letnim stażem pracy w szkołach i uczelniach na wszystkich poziomach kształcenia (podstawowe obu systemów, gimnazjum, liceum, uniwersytet); doradca i konsultant w wielu ośrodkach doskonalenia nauczycieli. Publicysta edukacyjny, autor programów nauczania, projektów, skryptów, poradników, wykładów i referatów, śpiewnika. Germanista, andragog, regionalista, wykształcenie zdobywał i pogłębia w Polsce, Niemczech i Szwajcarii. Interesuje go współczesna edukacja, zwłaszcza dydaktyka wykorzystująca dostępną wiedzę o pracy ludzkiego mózgu, w tym zagadnienia operacjonalizacji celów, transfer, memoryzaja, kognitywizacja oraz wyrównywanie szans edukacyjnych. Publicysta, tłumacz, prozaik, poeta. Pisze w językach polskim, niemieckim i śląskim. Tłumaczony na niemiecki, rosyjski, polski, śląski. Nagradzany za osiągnięcia edukacyjne, sportowe i wojskowe.