www.edukacjaidialog.pl Blogi Grywalizacja, a możliwości dla edukacji

Grywalizacja, a możliwości dla edukacji

SocialLearning.pl , 10 Sierpień 11 Dodaj komentarz Wyślij Drukuj

Grywalizacja. Pojęcie cały czas należy traktować w kategoriach zjawisk nowych, w pewnym sensie raczkujących i powszechnie nam nieznanych. Prawda jest jednak taka, że na co dzień, wielu z nas zapewne ma ze zjawiskiem grywalizacji coraz więcej wspólnego, tylko zwyczajnie nie jesteśmy tego świadomi.

Grywalizacja - a z czym to się je?

Wyobraźcie sobie, że wszystkie nasze spotkania zawsze notujemy w komputerowym kalendarzu, który synchronizuje dane z naszym telefonem komórkowym. Dzięki dokładnej lokalizacji GPS, telefon potrafi zmierzyć czy i jak punktualni pojawiamy się na naszych spotkaniach. Dotyczy to zarówno przyjścia przed czasem (w końcu zbyt wczesne pojawianie się na spotkaniach również może zostać potraktowane jako brak szacunku do czasu drugiej osoby), jak i spóźnień (czego oczywiście tłumaczyć nie trzeba). Na koniec każdego tygodnia otrzymujemy zestawienie jak punktualni byliśmy i jak wygląda nasz wynik w odniesieniu do poprzednich tygodni. Oczywiście osiągnięcie “nowego rekordu” jest dodatkowo premiowane. Oprócz tego, jeśli wyrazimy zgodę, nasz wynik może zostać porównany z osiągnięciami znajomych i opublikowany na jednym ze znanych portali społecznościowych.

Czy taka sytuacja, jak opisana powyżej, nie spowodowałaby, że nasza punktualność uległaby poprawie? W wielu przypadkach zapewne tak. Coraz większej ilości aspektów naszego życia dotyczy “grywalizacja”. Jest to zjawisko dodawania mechaniki gier, do sytuacji życia codziennego, które pozornie nie mają nic wspólnego z grami. Może powyższy przykład brzmi fikcyjnie, ale wyobraźmy sobie teraz sytuację, w której w ten sposób korporacje monitorują swoich pracowników w celu poprawienia ich efektywności, a jednocześnie premiowania tych, którzy zdobywają najlepsze rezultaty. Wykonalne? Jak najbardziej - z wykorzystaniem dzisiejszych możliwości technologicznych, czyli prostego smartfona i komputera to żaden problem. Posiada praktyczne zastosowanie? Oczywiście, choć na pewno w przypadku monitoringu korporacyjnego mogłyby się podnieść głosy protestu odnośnie ochrony prywatności.

Przykładów zastosowania grywalizacji w życiu codziennym można znaleźć znacznie więcej. Równie popularnym tematem dla tego aspektu jest np. pomiar spalania paliwa w samochodach i wyświetlanie “rosnącej roślinki” gdy jedziemy ekologicznie. Wielu kierowców przyzna, szczególnie wobec ostatniej sytuacji na rynku paliwowym, że zupełnie inaczej prowadzi się samochód gdy na bieżąco widzimy wskaźnik spalania.

Jak grywalizacja ma się do edukacji?

Wszyscy doskonale wiemy jaką popularnością cieszą się komputery oraz gry komputerowe. Nie jest to już zjawisko spowodowane wyłącznie “chwilowym trendem”, ale zwyczajnie życiową codziennością. Wykorzystanie technologii można znaleźć już niemal przy każdej aktywności z jaką mamy styczność. Taki kierunek, wymusza również odpowiednie zmiany w sektorze edukacyjnym.

Obecne pokolenie wychowało się na różnego rodzaju grach komputerowych, przez co ma zakodowaną chęć do rywalizacji i osiągania coraz to lepszych wyników. Przykładem może być http://www.dimensionu.com/dimu/home/uvideos.aspx?ref=top%20menu%20dimu, czyli bezpośrednie połączenie gry typu FPS (ang. first-person shooter) z grą edukacyjną np. z zakresu matematyki. Innowacyjne rozwiązanie stosowane w szkołach, bezpośrednio przekłada się zarówno na zaangażowanie dzieci w naukę, jak i na osiągane postępy.

Zjawisko “grywalizacji” jest potwierdzeniem, że podchodzimy do pewnych aktywności z większym zaangażowaniem, gdy jesteśmy premiowani za efekt, a także gdy regularnie mamy możliwość porównywania swoich wyników z poprzednimi rekordami, jak i z naszymi znajomymi. Umiejętne zastosowanie technik grywalizacyjnych w nauczaniu, pozwala pośrednio lub bezpośrednio wpłynąć pozytywnie na osiągane rezultaty, jak i obserwować większą dynamikę postępów u podopiecznych.

Grywalizacja, a technologia

Wielu malkontentów już teraz pewnie skreśla ten pomysł chociażby przez barierę technologiczną. Fakt, powyższe przykłady są ściśle powiązane z technologią, monit punktualności, pomiar spalania, matematyka na bazie gry typu Quake. Ale czy technologia jest nieodzowna w wykorzystaniu zjawiska grywalizacji na co dzień? Absolutnie nie.

Wystarczy prosty pomysł na prowadzenie rankingu punktów, który na co dzień jest do wglądu dla wszystkich uczniów w klasie. Albo np. premiowanie klasy za uzyskanie wspólnie odpowiedniej średniej. Zjawisko grywalizacji bynajmniej nie wymaga wykorzystywania komputera, ale opatrzenie “zwyczajnych i nietechnologicznych czynności” mechanizmem gry.

Zastosowanie “grywalizacji” w polskiej edukacji

Na zakończenie mogę tylko napisać, że osobiście nie słyszałem o przypadkach wykorzystania grywalizacji w polskiej edukacji. Jestem ciekaw czy znacie nauczycieli, którzy wykorzystują ten element, aby jednocześnie urozmaicić zajęcia i poprawić osiągane rezultaty? Wydaje mi się, że w polskiej mentalności możemy ponownie spotkać się z powszechnym problemem, czyli “konieczność zrobienia ‘czegoś’, aby grywalizacja mogła znaleźć zastosowanie”. A to znowu wiąże się z poprawieniem programu nauczania, a przecież jaki odsetek polskich nauczycieli ma ochotę zmieniać skrypt, za pomocą którego uczą przez ostatnie 10-15 lat?

Źródło: SocialLearning.pl - Nauczanie społecznościowe

Aktualna ocena

Oceń

Podziel się

KOMENTARZE

Aktualnie brak komentarzy. Bądź pierwszy, wyraź swoją opinię

DODAJ KOMENTARZ

Zaloguj się albo Dodaj komentarz jako gość.