O moich uczniach

Odradzam moim uczniom i uczennicom udział w konkursie przedmiotowym z języka niemieckiego dla gimnazjalistów.

Moi uczniowie i moje uczennice – Niemcy, Polacy i Górnoślązacy, po trzech latach gimnazjum mówią i piszą po niemiecku. Pochodzą ze światłych rodzin. To dzieci lekarzy, prawników, architektów, nauczycieli, muzyków, przedsiębiorców i zwykłych zjadaczy chleba… Radzą sobie wyśmienicie w angielskim. Mają pasje i są zdyscyplinowani – to obywatele Rzeczpospolitej, których nie trzeba się wstydzić. 

Ich rodzice dołożyli mnóstwa starań, aby byli zdrowi, dobrze wychowani i wszechstronnie rozwinięci. Szkoły zabiegają o takich uczniów. I tu pojawia się pytanie: Czy takich uczniów i takie uczennice należy tresować w rozwiązywaniu testów konkursowych i egzaminów zewnętrznych, czy raczej rozwijać, doskonalić, wychowywać – wzbogacać kompetencje i wspierając samodzielność, odpowiedzialność, wiarę? Liczba laureatów jest czymś uchwytnym – dobrze wykształceni absolwenci, to cos ulotnego, niezdefiniowanego. 

Pytanie inne: Czy szkoły mają kadrę i środki, niezależnie od formalnych programów pracy z uczniem zdolnym, aby uczniom zdolnym umożliwić rozwój, samodoskonalenie? Obawiam się, że ucieczka od przegranej konfrontacji z zespołami uczniów zdolnych jest kurczowe trzymanie się testów i metody wykładowo-podawczej. To takie rozwiązanie z dawnych armii, gdzie kapral nie dopuszczał do myślenia i wymagał ślepego posłuszeństwa. Oczywiście dla dobra wojska i żołnierza.

Konkursy przedmiotowe są argumentem przy awansie zawodowym i w czasach niżu demograficznego, także kartą przetargową przy naborach ucznia. W obu przypadkach uprzedmiotowiły ucznia. Kto docenia prace nauczycieli w trudnym (biednym środowisku), albo w szkołach specjalnych. Laury zbierają szkoły z laureatami oraz z wysokim EWD – chociaż rzadko jest to większą zasługa szkoły. 

Śmiem twierdzić, że pieniądze marnotrawione na organizację konkursów przedmiotowych i egzaminów zewnętrznych przydałyby się na doposażenie szkół w media i na podniesienie pensji dla nauczycieli, żeby mogli się kształcić na własną rękę. Pieniądze przydałyby się wreszcie na budowę nowych szkół. Szkół odpowiadających wymogom współczesności. Zwłaszcza, że są to pieniądze podatników i mają one służyć budowie społeczeństwa obywatelskiego, a nie partykularnym interesom.

Moi uczniowie i moje uczennice opanowali:

(cytaty z Podstawy programowej...)
 

Moi uczniowie i moje uczennice radzą sobie z samodzielnym prowadzeniem lekcji w systemie Lernen durch Lehren oraz z CLIL-em.

Moi uczniowie i moje uczennice radzą sobie w systemie wielojęzycznym – na lekcjach używamy bogatego języka polskiego i użytkowego angielskiego i to nie tylko dla konfrontacji językowej, ale także do głębszego zapamiętywania i rozumienia pojęć kulturowych.

Zawdzięczają to uczeniu się, a nie nauczaniu, a na pewno nie testowaniu...! Czy jakiemuś mierzeniu MENu.


O konkursie przedmiotowym

Konkurs jest beznadziejny. 

Gratulacje

Niemniej jednak gratuluję laureatom, ich nauczycielom, korepetytorom, rodzicom i dziadkom.


Propozycja – weźcie się za naukę układacze konkursów. Podejmując się niewykonalnych zleceń postępujecie nieetycznie.