Techniki szybkiego zapamiętywania

Europejski Instytut Edukacji Engram, 24 Luty 15 Dodaj komentarz Wyślij Drukuj

Cała zabawa polega na tym, żeby nauczyć się w odpowiedni sposób wykorzystywać mnemotechniki. To tak jak z prędkością poruszania się człowieka. Kiedy jest mały, uczy się chodzić. Najpierw raczkuje, później stawia pierwsze kroki, niejednokrotnie upadając, po czym wstaje i idzie dalej. Gdy już chodzi, okazuje się, że potrafi także biegać. A jeśli chce przemieścić się jeszcze szybciej z miejsca na miejsce, może wsiąść na rower. Gdybyśmy pokazywali dziecku jak jeździmy na rowerze, nie dając możliwości spróbowania, to szanse na to, że nauczy się jeździć są niewielkie. No bo jak? Przecież nawet nie wsiadło i nie oderwało nóg od ziemi. Podobnie jest z mnemotechnikami. Podczas warsztatów "Ucz się inteligentnie" prezentuję uczestnikom różnorodne techniki zapamiętywania, ćwiczymy razem – pokazuję rower i sposób w jaki należy go użyć, ale jeśli dziecko samo nie zechce na niego wsiąść, to nigdy nie dowie się jak to jest, gdy się na nim jedzie.

Żeby zapamiętywać informacje odpowiednią techniką – w zależności od materiału – trzeba stosować się do pewnych z góry ustalonych zasad, o których trzeba pamiętać, których trzeba się nauczyć. Każdy z nas doskonale wie, że jeśli jadąc rowerem z dużą prędkością naciśniemy przedni hamulec, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wylądujemy głową na asfalcie. Dla bezpieczeństwa używamy tylnego hamulca. Jeśli więc przy mnemotechnikach nie będziemy stosowali pewnych zasad – z zapamiętywaniem również będzie kiepsko.

Po zapoznaniu się z technikami i ich zasadami trzeba przejść do treningów. To dokładnie tak samo jak ze sportowcami. Dobrym przykładem będzie tu kulturysta. Osoby chcące nabrać masy i mięśni, spędzają długie godziny na siłowni, wykonując po kilkadziesiąt powtórzeń na poszczególne partie ciała, tak by zmęczyć każdy mięsień. Wybierają różne zestawy ćwiczeń, podchodzą do różnych maszyn i urządzeń. Niejednokrotnie wylewają litry potu, czasem i łez, krzycząc że nie dadzą rady, a jednak walczą dalej. Codziennie dają z siebie wszystko, gdyż zależy im na rezultatach.

A co z naszym umysłem? On też potrzebuje wysiłku intelektualnego. Im dłużej uczymy się i przyswajamy nowe informacje, tym dłużej mózg pozostaje w dobrej kondycji, szybciej kojarzymy fakty i nie mamy problemów z zapominaniem.

Na koniec przytoczę pewną historię.

Pewien młodzieniec przyszedł kiedyś do Sokratesa i powiedział:
 

– Chciałbym wiedzieć to wszystko, co Ty wiesz.
– Jeśli takie jest Twoje pragnienie, chodź ze mną nad rzekę – odparł Sokrates.

Zaciekawiony młodzieniec podążał za mistrzem. Kiedy usiedli na brzegu, Sokrates zapytał:

– Nachyl się nisko nad wodą i powiedz mi co widzisz?
– Nie widzę niczego – odparł młodzieniec.
– Więc pochyl się niżej – odpowiedział Sokrates.

Kiedy chłopak pochylił się tak nisko, że nosem prawie dotykał powierzchni wody, filozof chwycił go mocno za ramiona i wepchnął mu głowę pod wodę. Młodzieniec próbował się szarpać, wierzgać nogami, lecz Sokrates trzymał go w żelaznym uścisku. Kiedy chłopak zaczął się topić filozof wyciągnął go na powierzchnię i położył na brzegu. Łapczywie chwytając oddech, kaszląc i wypluwając wodę, młodzieniec zaczął krzyczeć na mędrca:

– Czyś ty oszalał, starcze? Chciałeś mnie zabić?
– Czego pragnąłeś najbardziej, gdy trzymałem Cię pod wodą? – zapytał Sokrates.
– Chciałem oddychać, chciałem powietrza!
– Mój młody przyjacielu, nie sądź nigdy, że wiedza i mądrość przychodzą łatwo. Kiedy zapragniesz mądrości tak bardzo, jak pragnąłeś powietrza, w chwili gdy trzymałem cię pod wodą, wtedy przyjdź do mnie znowu.*

Młodzieniec był bardzo naiwny wierząc, że wystarczy porozmawiać z mędrcem chwilę, by posiąść jego wiedzę i stać się mądrzejszym. Czy my sami możemy zdobyć dobre wykształcenie, pracę, mieć wspaniałe widoki na przyszłość, gdy nie chce nam się ponosić ceny jaką jest ćwiczenie umysłu? Czy warto podjąć kolejny w życiu wysiłek, by zapoznać się z mnemotechnikami? Czy warto zaryzykować? Tak – jeśli chcesz inwestować w siebie. Tak – jeśli najważniejszy dla Ciebie jest efekt końcowy, czyli przechowywanie i przypominanie sobie bez problemu zapamiętywanych informacji. Na potwierdzenie pragnę zacytować jedną z uczestniczek warsztatów:
 

Proszę pani, zastosowałam ostatnio technikę spinaczy i wie Pani co? TO NAPRAWDĘ DZIAŁA!! Dostałam 6 ze sprawdzianu!

Gorąco zachęcam do poświęcenia odrobiny czasu na przyswojenie mnemotechnik, które zmieniają tradycyjne podejście do nauki jako nieprzyjemnego obowiązku, tracenia cennego czasu i mnóstwa energii. W zamian rozbudzimy naszą kreatywność, będziemy podnosić najcięższe sztangi z najtrudniejszymi informacjami. Nauka stanie się zabawą, wyzwaniem, nową przygodą i przede wszystkim przyjemnością. 


*Historia zaczerpnięta z książki "7 nawyków skutecznego nastolatka", Sean Covey

O autorce:
		Alina Oszmian trener efektywnej nauki w Europejskim Instytucie Edukacji Engram (www.uczsieinteligentnie.pl) – jedynej w Polsce certyfikowanej szkole efektywnej nauki. Prowadzi warsztaty Ucz się inteligentnie oraz szkolenia skierowane do pedagogów, nauczycieli i dyrektorów szkół.