Gry edukacyjne w kształceniu najmłodszych jako integracja treści polonistycznych, artystycznych i matematycznych | dr Małgorzata Karczmarzyk

Popularność gier, zarówno komputerowych jak i planszowych, dzisiaj nikogo nie dziwi. grają w nie, zarówno najmłodsze dzieci jak i osoby dorosłe. dlaczego więc nauczyciele edukacji wcze-snoszkolnej nie wprowadzają gier edukacyjnych na swoich lekcjach, albo i zapominają o ich wielofunkcyjnym działaniu?

W edukacji elementarnej, jak wynika z analiz podręczników dla klas I-III, rzadko, albo wcale nie stosuje się gier planszowych, karcianych czy komputerowych. To poza szkołą uczniowie korzystają z komputera i poprzez gry uczą się ważnych umiejętności oraz nabywają kompetencji społecznych. Dzięki grze rozwijają w sobie również optymizm, radosną produktywność oraz umiejętność wykorzystywania sieci kontaktów, poprzez dołączanie się do społeczności on-line. Jak pisze Sławomir Koziej: komputer bardzo często komentuje decyzje uczącego się udzielając sygnałów głosowych (.,.) nagradza pochwałami każde pomyślnie wykonane zadanie. Na porażki nie reaguje mimiką i gestami wskazującymi niezadowolenie, jak to często czyni nauczyciel, lecz zachęca do dalszych prób. Czyni to aż do osiągnięcia przez dziecko sukcesu. W trakcie takiego działania gracz doświadcza wielu pozytywnych wzmocnień np. dochodzenie do sukcesu, przekraczanie swoich możliwości. W każdej grze komputerowej można otrzymać dodatkowy punkt siły, inteligencji, ilość żyć. Wszystko po to aby można było płynnie pokonywać coraz trudniejsze dla siebie poziomy. W ten sposób uczymy się pokonywać przeszkody, mając do dyspozycji określone środki. Tak budujemy swoje cechy charakteru, konsekwencję w działaniu oraz kształtujemy swoje kompetencje społeczne.