Kto się boi mediów? Wybrane aspekty społeczne i edukacyjne funkcjonowania społeczeństwa informacyjnego | Katarzyna Ziębakowska-Cecot

Mass media i multimedia na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat przeszły gwałtowny rozwój, stając się jednym z najbardziej powszechnych obiektów codziennego użytku, środkami o bardzo zróżnicowanej formie. J. Gajda definiuje multimedia jako środki techniczne, których podstawą jest komputer w sieci, z oprogramowaniem, podłączony do innych mediów, jak monitor, magnetowid, odtwarzacz płyt kompaktowych, skaner, drukarka, mikrofon [Gajda, 2002, s. 21]. Dziś zasięg urządzeń peryferyjnych rozszerzył się znacznie dzięki rozwojowi nowych interfejsów (np. HDMI) i technologii bezprzewodowej komunikacji  o odtwarzacze DVD, Blu-ray, konsole gier, telewizory cyfrowe, palmtopy, telefony komórkowe i tablety. Umożliwia to łączenie wiadomości zawartych w różnej postaci, ich przetwarzanie, kreowanie i dystrybucję w sieciach lokalnych i o zasięgu globalnym. Nadawcą przekazów multimedialnych może być pojedyncza osoba znajdująca się  w dowolnym miejscu na świecie, a nie tylko wyspecjalizowane centra (jak ma to miejsce  w przypadku mass mediów). Dawniej media wymagały odpowiedniej wiedzy technicznej  i przygotowania do korzystania z nich, dziś niektóre z nich stały się „zabawką” w rękach dzieci. Entuzjazm, jaki towarzyszył mediom w latach 70. i 80. dziś maleje w obliczu fali krytyki i pesymistycznych uwag, zgłaszanych nie tylko przez pedagogów, ale także psychologów, neurologów, etyków i innych przedstawicieli świata nauki.