Wirtualna edukacja a pokolenie Y

W roku 2008, gdy w szkołach i na rynku pracy następuje istotna zmiana pokoleniowa, termin „wirtualna edukacja” może ulec przewartościowaniu. Rzecz w tym, że to, co dla starszego pokolenia było nowością, dla dzisiejszych 10-cio, 15-cio czy 20-tolatków jest rzeczą tak naturalną. Pokolenie Y, bo o nim mowa wychowało się w rzeczywistości, w której technologia informatyczna jest naturalnym środowiskiem komunikacji i pozyskiwania wiedzy. Projektując strategii rozwoju instytucji kształcenia, które będą wykorzystywać technologie informatyczne, być może warto zadać następujące pytanie: „Czy posługiwanie się jakimkolwiek przymiotnikiem wyjaśniającym (tzn. wirtualna edukacja) nie jest zbędne?”.




 

Firma Lockheed Martin, przy projektowaniu konsoli myśliwca przyszłości zaprasza do konsultacji przedszkolaków, ponieważ wie, że to przedstawiciele tego pokolenia będą szkoleni na pilotów tego samolotu. Analogicznie, współczesne instytucje zajmujące się kształceniem powinny przyjąć perspektywę najmłodszego pokolenia: dla starszych blended learning oznacza „połączenie tradycyjnej edukacji z zastosowaniem technologii informatycznych”. Dla młodszych blended learning to „normalna” edukacja z elementami zajęć w „realu”. Pojawienie się pokolenia Y jest wyzwaniem dla instytucji zajmujących się kształceniem ponieważ:
1. Należy w nich zatrudniać osoby, które są kulturowo zgodne z mentalnością pokolenia Y.
2. Potrzebne jest dostosowanie tradycyjnych form kształcenia do tego, co obecnie nazywa się kształceniem wirtualnym: kształcenie wirtualne jest dla młodych ludzi „głównym nurtem” (mainstream).
3. Marketing usług edukacyjnych powinien zmienić formę i treść przekazu dostosowawszy się na natury produktu usługowego i nowego typu klienta.

Jan Fazlagić