Odkąd pojawiło się stwierdzenie „wszystkie dzieci są nasze” ludzie dorośli dostali niejako na talerzu zasadę wyznaczającą prawidłowe cele i zasady normujące relacje dziecko – dorosły. Oczywiście dla wielu były to jedynie słowa które spłynęły jak woda po przysłowiowej kaczce, ale takie proste, precyzyjne stwierdzenia zapadają w pamięć i zazwyczaj pozostają tam na zawsze.

czytaj więcej

Ocena

Małgorzata Delmanowicz, 08 Grudzień 09, komentarze (0)

Zajęcia z uczniem z upośledzeniem umiarkowanym (komunikacja alternatywna)

Ludzie mają konieczność porozumiewania się. Żyją wtedy pełniej i są szczęśliwi. Dzięki pomysłowi na sposób, dotyczący komunikowania się pozawerbalnego ludzie niemający kontroli, lub mający małę kontrolę nad ciałem, niemówiący - nie są już tak bezgranicznie zależni. Wymieniają się myślami ubogacając siebie a także dopełniając innych sobą.

Dotyczy to osób w normie intelektualnej jak i upośledzonych umysłowo.

Spróbujmy rozmawiać choćby dzień bez użycia mowy werbalnej, dodajmy do tego niemożność poruszania sie...

czytaj więcej

Ocena

Katarzyna Rozmanowska, 28 Lipiec 09, komentarze (0)

WYKORYSTYWANIE W PRACY Z MŁODZIEŻĄ UPOŚLEDZONĄ UMYSŁOWO TECHNOLOGII INFORMACYJNEJ I KOMUNIKACYJNEJ

Komputer, ze względu na swoje właściwości i możliwości pedagogiczne, zajmuje ważną rolę w procesie kształcenia multimedialnego. Komputer może w znacznym stopniu zaktywizować uczącego się oraz uatrakcyjnić i udoskonalić pracę dydaktyczną nauczyciela i podnieść jej efektywność.

czytaj więcej

Ocena

Beata Papuda, 18 Marzec 10, komentarze (0)

Czytanie i pisanie u dzieci słabo widzących – którędy omijać trudności?

Faktem oczywistym wydaje się, że próby czytania lub pisania przy zaburzonym widzeniu mogą prowadzić do wielu błędów oraz wymagać nieraz ogromnego wysiłku. Wystarczy wyobrazić sobie zdrowemu człowiekowi jak trudno byłoby rozpoznać litery zlewające się w jednostajną linię lub jak męczącym zajęciem byłoby czytać tekst przez lupę, litera po literze. Przed takimi oraz o wiele bardziej trudnymi zadaniami staje siedmioletnie dziecko słabo widzące przychodzące do szkoły. Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że czytanie i pisanie to umiejętności stanowiące swoiste novum dla dziecka, nieznaną jakość mowy, swego rodzaju obcy, a do tego jakże skomplikowany język. Dojrzałość szkolna ucznia słabo widzącego w zakresie funkcji percepcyjno motorycznych często nie jest na poziomie przeciętnego dziecka w wieku siedmiu lat. W związku z tym prognozę dalszych postępów w zakresie tych umiejętności zwykle określa się jako ciąg niepowodzeń.
Czytanie i pisanie współcześnie uważa się za procesy fazowe. Dawniejsze definicje tych umiejętności skupiały się jedynie na ich technicznej poprawności wówczas „umieć czytać” znaczyło tyle co „przekładać obrazy na dźwięki”, pisanie było czynnością dokładnie odwrotną. Według A. Brzezińskiej (1987) czynności te są czymś więcej, składają się bowiem z trzech aspektów: sensomotoryczny odpowiedzialny za stronę techniczną, semantyczny za podstawę mający zrozumienie czytanej treści oraz krytyczno – twórczy wyrażający się emocjonalno – motywacyjnym podejściem do tych aktywności. Jak się okazuje świadomość tej złożoności w procesie dydaktycznym otwiera nowe możliwości dla dzieci z zaburzeniami wzroku przy początkowym nauczaniu umiejętności czytania i pisania.

czytaj więcej

Ocena

Olga Franiak, 24 Listopad 10, komentarze (0)