Blogi

Stanisław Czachorowski, 08 Maj 15, komentarze (0)

Nauczeństwo czyli edukacja w formie prosumenckiej

Nauczeństwo (taki właśnie na próbę stworzony neologizm, dziś rano w facebookowym dialogu ze studentami i omawianiu projektu) to znaczy uczyć się od siebie nawzajem, gdzie role nauczyciela i ucznia/studenta są przemieszane. Raz jestem nauczycielem, a raz uczniem. W sumie to istota uniwersytetu, gdzie we wspólnocie uczących i nauczanych wspólnie zbliżamy się do prawdy i odkrywamy świat. Wspólne, zespołowe budowanie wiedzy zbiorowej. Potrzeba tylko odrobimy pokory i uświadomienia sobie, że nie wiem wszystkiego i nie znam się na wszystkim lepiej od na przykład studentów. Ba, i od ucznia z pierwszej klasy szkoły podstawowej możne się czegoś nauczyć. Wystarczy odrobina otwartości... i dziecięcej ciekawości świata.
 

Bogusław Śliwerski, 20 Maj 15, komentarze (0)

Rynek szkolny

Od nauczycieli - traktowanych jak sprzedawcy wiedzy i umiejętności, a od dyrektorów postrzeganych jak menedżerowie przedsiębiorstw oświatowych - nie wymaga się już wrażliwości i kultury pedagogicznej, ale myślenia i działania zgodnego z kategoriami lokalnego i/lub globalnego rynku oraz wytwarzania "wartości" zgodnych z potrzebami i oczekiwaniami podmiotów gospodarczych, usługowych itp.
 

Witold Kołodziejczyk, 06 Czerwiec 15, komentarze (0)

Człowiek - ginący gatunek

Dzisiejsza szkoła nie zajmuje się pojedynczym uczniem, ale sobą w zdobywaniu coraz wyższych miejsc w rankingach. Nie zajmuje się człowiekiem, bo nadal sporo czasu poświęca technologiom i dyskusjom o aplikacjach, programach komputerowych i nowoczesnych narzędziach. Nie zajmuje się uczniem, bo realizuje program i z tego jest rozliczana. Powszechna edukacja zaniedbuje człowieka, który swoją siłę czerpie z ducha kultury, uniwersalnych zasad i wartości. Szkoła jednego rozmiaru - dla każdego to samo, tak samo, w tym samym czasie - jest z siebie zadowolona, a gdy próbuje jej się wskazać prawdziwe wyzwania, twierdzi, że robi to od dawna.
 

Maciej Jakubowski, 02 Lipiec 15, komentarze (0)

O szkole bez (zbędnych) emocji

Edukacja to trudne pole zarówno dla polityki, jak i praktyki. Po pierwsze, każdy kiedyś do szkoły chodził i nawet jeśli było to kilkadziesiąt lat temu, to wielu obywateli ma wyrobione zdanie, jak szkoła powinna wyglądać, nawet jeśli edukacja przez te lata bardzo się zmieniła. Co więcej, z funkcjonowaniem szkół związane jest życie wielu osób – nie tylko uczniów i nauczycieli, ale i rodziców, urzędników, przedsiębiorców czy wykładowców uczelni wyższych. Oprócz uczniów i nauczycieli każda z tych grup rzadko ma możliwość dokładniejszego przyjrzenia się pracy szkoły "od wewnątrz" i ich poglądy nie zawsze tworzone są na podstawie sprawdzonych informacji o tym, jak szkoły funkcjonują i na jakie potrzeby rzeczywiście odpowiadają. Często mamy do czynienia z opiniami, które odbiegają od tego, co we współczesnej szkole się dzieje. Nierzadko opierają się na sentymencie za "starymi" czasami i własnych wspomnieniach z młodości.
 

Magdalena Waleszczyńska, 22 Kwiecień 16, komentarze (0)

Rodzice, odrabiajcie za dzieci zadania domowe

Czy rodzic może napisać za dziecko wypracowanie? Jako nauczycielka języka polskiego zdecydowanie twierdzę, że tak. Jeśli zatroskany o swoje dziecko rodzic napisze je według wskazówek nauczyciela, to tak naprawdę pomaga mu w edukacji dziecka. Można nawet powiedzieć, że rodzic staje się nauczycielem wspierającym. I chwała takim rodzicom.
 

Jarosław Pytlak, 24 Kwiecień 16, komentarze (0)

Alawiu, czyli laurki dla "Pana Derektora"

Zaczęło się w pewien poniedziałkowy poranek od głośnego pukania do drzwi gabinetu. Na moje gromkie „proooszę” do środka dziarsko wmaszerowały dwie pierwszaczki, każda z dużą, kolorową kartką w ręku. Dwie łapki niemal równocześnie wyciągnęły się w moją stronę.

Jarosław Bloch, 13 Maj 16, komentarze (0)

Teoria potrzeb Maslowa

W powieści Imre Kertesz’a „Los utracony” jest taki fragment, w którym główny bohater jest tak głodny, że nie potrafi myśleć o niczym innym. To zrozumiałe. Teoria potrzeb Maslowa tłumaczy to dobitnie. Najpierw potrzeby fizjologiczne, potem reszta. Tylko dlaczego piszę o tym na blogu dotyczącym edukacji w kraju należącym od ponad 10 lat do Unii Europejskiej? Co ma piernik do wiatraka? W Polsce ma, aż nazbyt wiele…
 

Jarosław Kordziński, 15 Maj 16, komentarze (0)

Nauczyciel towarzysz w rozwoju

Dziecko to nie segregator biurowy, do którego można wkładać dawki wiedzy niczym zapisane kartki papieru.

/Joachim Bauer/

Prowadziłem ostatnio kilka szkoleń bezpośrednio w szkołach i odczułem w ich wyniku pilną potrzebę rozmowy na temat wspierającej roli nauczycieli. Wiele ostatnio mówimy o potrzebie zmiany paradygmatu edukacji. O konieczności zmiany szkoły transmisyjnej na wspomagającą rozwój ucznia. O korzyściach wynikających z zamiany kultury nauczania na kulturę uczenia się. O co chodzi?