Zdzisław Hofman, 08 Sierpień 15, komentarze (0)

Wolontariat zmienia myślenie

Czy wystarczy współcześnie proste myślenie "słabszym trzeba pomagać"? Czy raczej trzeba o wolontariacie myśleć w sposób pragmatyczny? Jak wolontariat może wpłynąć na zmianę naszego myślenia o wspólnocie, odpowiedzialności i wzajemnej solidarności? Jak wpływa na nasze samodzielne wychowywanie się i stawanie bardziej dojrzałymi ludźmi?
 

Jarosław Bloch, 28 Kwiecień 18, komentarze (0)

Edukacja patriotyczna

Stulecie odzyskania niepodległości będzie w szkołach świętowane hucznie. Będą akademie, gazetki, konkursy, wyjścia na podniosłe seanse i spektakle, wyjazdy do miejsc pamięci. Ministerstwo sypnęło groszem, więc możemy niedługo spodziewać się działań by te pieniądze wydać zgodnie z oczekiwaniami ministerstwa. Nie będzie tu przypadku w wyborze tego co trzeba czcić i gdzie jechać, bo gorliwi kuratorzy skontrolują, a jeszcze gorliwsi dyrektorzy nie będą chcieli podpaść kuratorom i lokalnym politykom, którzy przecież pełnią rolę chlebodawcy. Wyjdzie więc z tego niezła szopka i laurka dla naszych stereotypów, wszak Polska Chrystusem narodów. Tyle, że w tym patetycznym nastroju ucieknie nam świetna okazja aby nasz patriotyzm przedefiniować do XXI wiecznych standardów i potrzeb. Bo nie twierdzę, że nie jest on potrzebny.
 

Jarosław Pytlak, 21 Maj 18, komentarze (0)

O uczeniu współdzialania i przydatności opowieści o szkole

Pośród wielu postulatów, które padają w dyskusji na temat unowocześnienia polskiej edukacji, poczesne miejsce zajmuje wdrażanie uczniów do pracy zespołowej – uczenie ich współpracy przy wykonywaniu rozmaitych zadań. To cenna umiejętność w świecie, który jak nigdy wcześniej otwiera rozliczne możliwości komunikowania się i podejmowania wspólnych działań. Tym cenniejsza, że w miarę upływu czasu, w tym oceanie możliwości komunikacyjnych, paradoksalnie, daje się zaobserwować postępującą atomizację społeczeństwa. Ludzie słabiej porozumiewają się w świecie realnym, rzadziej niż kiedyś wymieniając i ucierając swoje poglądy w bezpośrednim kontakcie. Z kolei w cyberprzestrzeni coraz częściej zdradzają objawy swoistego narcyzmu, czyli koncentracji na własnym przekazie i budowaniu pozytywnego obrazu samych siebie. Ponadto, na skutek specyfiki działania mediów elektronicznych, zamykają się (czy raczej zostają zamknięci) w tzw. bańkach informacyjnych, czyli w kręgach poglądów i zainteresowań zbliżonych do własnych. Rozwijanie umiejętności zespołowego działania nabiera w tej sytuacji znaczenia nie tylko w sensie materialnym, ale także jako metoda (od)budowy kapitału społecznego.
 

dr Ilona Gołebiewska, 05 Maj 16, komentarze (0)

Edukacja regionalna podstawą tożsamości ucznia

Pamięć jest niezbędnym składnikiem małej ojczyzny. Pozwala nam zachować ją we wspomnieniu, nawet jeżeli utracimy z nią kontakt bezpośredni. Tak długo jak żyjemy i gdziekolwiek jesteśmy, pozostaje ona cząstką naszej tożsamości, naszym znakiem identyfikacyjnym. Ma to szczególną wartość dziś, bowiem dla wielu ludzi ich miasto, ich region, ich mała ojczyzna stanowią tarczę, niszę, pożądaną osłonę przeciw gwałtownym postępom niwelującej wszystko globalizacji, jako że ludziom potrzebna jest świadomość, iż mogą mieć na coś wpływ, a tego przekonania pozbawiają ich gigantyczne, przytłaczające siły uniformizacji.

/Ryszard Kapuściński/

Od regionalizmu do globalizmu

„Mała Ojczyzna” - nazwa używana do określenia miejsca, z którym czujemy się szczególnie związani pod względem emocjonalnym. Może być to nasz rodzinny dom, określony region geograficzno-kulturowy, w którym mieszkaliśmy w dzieciństwie, wieś, miasto. Miejsce, do którego nieustannie się powraca, przystań, do której prowadzą nas wszelkie pomyślne wiatry. Z tym miejscem związana jest ściśle nasza tożsamość, która budowana od najmłodszych lat jest naszym pasem bezpieczeństwa na trudnych drogach życia. To na niej opieramy swoje życiowe wybory, oceniamy samych siebie i innych, kształtujemy swoje postawy. Jest to coraz trudniejsze we współczesnym świecie, gdzie upadają tradycyjne normy i wartości, brakuje poszanowania dla przeszłości, tradycji, historii. Czy brakuje również miejsca dla prywatnej „Małej Ojczyzny”? Czy współwystępowanie regionalizmu i globalizmu jest możliwe? Jakie szanse dla młodego pokolenia daje wprowadzenie edukacji regionalnej do programu szkolnego?