Blogi

Bogusław Zalcman, 03 Październik 13, komentarze (0)

Zwolnienie ze zdrowia?

Wraz z rozpoczęciem roku szkolnego prawdziwą ofensywę medialną dotyczącą zajęć wychowania fizycznego w szkołach przeprowadziła pani minister Joanna Mucha i jej Ministerstwo Sportu i Turystyki. 3 września rozpoczęła się kampania „Ruch to prawo naszych dzieci” mająca zachęcić dzieci do uczestniczenia w zajęciach ruchowych, a w której skład wchodzą programy „Mały Mistrz” przeznaczony dla klas 1-3, „Multisport” dla klas 4-6 i „Umiem pływać” dla klas trzecich. Według planów, programy te mają objąć swoim zasięgiem nawet 30 – 40% populacji, a ich najważniejszym elementem mają być bezpłatne (czy to nie dziwne?) pozalekcyjne zajęcia sportowe.

Aleksandra Podsiadły, 07 Październik 13, komentarze (0)

Gender w przedszkolach

Wiele sensacji w internecie wzbudził artykuł Katarzyny Kawlewskiej o ideologii gender wprowadzanej do przedszkoli. Program „Równościowe Przedszkole” wdrażany do polskich placówek ciągle budzi obawy, obiekcje i stanowczy protest większości rodziców. Jakie w tej sprawie stanowisko zajął główny ośrodek decyzyjny – Ministerstwo Edukacji Narodowej? Czym jest „równouprawnienie” proponowane przez założycieli projektu, Fundację Edukacji Przedszkolnej?
 

Jan Grandys, 24 Luty 14, komentarze (0)

Czy zręby demokracji tworzy szkoła?

Uczeń przychodzi do szkoły w określonym celu. Po naukę, dobre maniery, wzory, różnorakie umiejętności, możliwości własnego rozwoju, po to jest szkoła!
 

Jerzy Lackowski, 02 Marzec 14, komentarze (0)

Pułapki bezpłatnego podręcznika

W lutym dowiedzieliśmy się trochę więcej o rządowych planach zapewnienia uczniom bezpłatnych podręczników. Przy czym, co trzeba wyraźnie zaznaczyć, nie oznacza to, iż zostały wyjaśnione najbardziej istotne kwestie ani rozwiane związane z tym wątpliwości.

Zdzisław Hofman, 05 Marzec 14, komentarze (0)

Czy szkoła dba o przyszłość swoich uczniów?

Na tak postawione pytanie zwykle odpowiadam słowami Marzeny Żylińskiej, specjalistki od neurodydaktyki, która umieściła na swoim blogu taką myśl: „W przedwczorajszych szkołach wczorajsi nauczyciele przygotowują uczniów do rozwiązywania problemów, jakie przyniesie jutro”. To chyba główny problem naszej polskie edukacji. Tradycyjna w metodach, tradycyjna w zarządzaniu. Do tego brak wizji i rozchwiana sfera wartości. Narzędzia i procedury zyskały rangę celów. A cele gdzieś się zagubiły. 

Aleksander Janik, 27 Listopad 13, komentarze (0)

Edukacja - ale właściwie nie wiadomo jaka edukacja i dla jakich uczniów?

Aby można było ocenić aktualny stan edukacji w Polsce trzeba przede wszystkim jednoznacznie określić, która z dwóch diametralnie przeciwnych tez, jest prawdziwa:
 

1. Wszystkie dzieci w obrębie tego samego rocznika są dokładnie takie same.
    
2. Każde dziecko jest inne i nie ma dwóch identycznych dzieci. Dzieci są do siebie bardzo podobne, ale i różnią się bardzo między sobą.

Aleksander Lubina, 13 Marzec 14, komentarze (0)

Na noże: Oświata wyheblowana

Właściwie to tytuł miał brzmieć: Oświata sheblowana. Ale to nowotwór językowy. Niestety - adekwatny dla omawianego zjawiska. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wieku XX. cichutko, po kątach mówiono: urawniłowka, glajchszachtowanie. Niektórzy jeszcze dobitniej się wyrażali: Może być g..., byle równo. Czterdzieści lat temu studia wyższe kończyło kilka razy mniej osób, a maturę zdawało cztery razy mniej uczniów niż obecnie. Już wtedy przeszkodą dla socjalistycznego przechodzenia ilości w jakość było zbyt nieliczne grono poważanych profesorów, a tym samym adiunktów i asystentów. Uruchomiono nabory uczniów typowanych przez szkoły (kierunek dowolny, kierunek deficytowy, kierunek pedagogiczny), nabory laureatów oraz punkty za pochodzenie. Skrócono studia magisterskie z 5 do 4 lat. Wykładowcami zrobiono i adiunktów i docentów. Tworzono nowe uczelnie. Ilość rosła... Równocześnie szeptano: urawniłowka, glajchszachtowanie. Przypomniano sobie powiedzenie: Nie pomogą szczere chęci... 

Bogusław Zalcman, 15 Marzec 14, komentarze (0)

Za co odpowiada szkoła - czyli z "bejzbolem" na dyżur?

A może lepiej z pistoletem? W dodatku mając „licencję na zabijanie” jak słynny Agent 007? Z pewnością wielu czytelnikom te pytania wydadzą się absurdalne. I takie są, celowo przejaskrawione. Ale po głębszym zapoznaniu się ze sprawą, o której teraz napiszę, pewnie sporo osób uzna, że jednak nie do końca są one bezzasadne.